هوش مصنوعی: چه زیبایی دارد وقتی با من با نرمی سخن می‌گویی و سوالاتت را مطرح می‌کنی.

هوش مصنوعی: البته که تو جان هستی و وجودم را با زیبایی که به لبانت می‌افزایی پر می‌کنی.

هوش مصنوعی: خطی که بر چهره‌ات است، زیباتر از مشک نوشته شده است، مگر اینکه کسی بتواند خطوط را در روشنی بخواند.

هوش مصنوعی: عاشق از هر سو به مشکل و سختی دچار شده است و نمی‌داند چرا باید چنین مصیبتی را تحمل کند.

هوش مصنوعی: زمانی که قامت تو را راست کردم و آماده سفر شدم، احساس کردم که روز جدایی نزدیک است و آن را تجربه کردم.

هوش مصنوعی: من از آشنایی با رقبایم خسته‌ام، چه می‌شد اگر تو این آشنایی را نداشتی؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که تنها با تحمل رنج و سختی نمی‌توان به کمال و رشد معنوی دست یافت. در حقیقت، باید از زحمت‌ها و دشواری‌ها درس گرفت و به معنای واقعی به کمال نزدیک شد. درویشان و گدایان هم با وجود فقر مادی، ارزش‌های بزرگ و معنوی را در خود پرورش می‌دهند.