هوش مصنوعی: وقتی که تو نتوانستی بین دوست و دشمن تفاوت قائل شوی، مرا سوزاندی و به نفع او عمل کردی.

هوش مصنوعی: من به خاطر تو از همه چیز گذشتم و به تو فکر کردم، اما تو حتی یک لحظه هم به من توجه نکردی.

هوش مصنوعی: هرچند که لب‌های تو همچون شکر شیرین است، اما وقتی تو مرا نمی‌بوستی مانند نی، چه فایده‌ای دارد که تو را تشکر کنم؟

هوش مصنوعی: از پا تا سرم به عشق سوخت و ذوب شد، مانند شمعی که از بالا به پایین می‌سوزد. تو چرا از ابتدا مرا از بین بردی؟

هوش مصنوعی: زیر سایه سلطنت، بر تخت دانش نشستی و بخاری از عشق درون دلت افروختی.

هوش مصنوعی: من همیشه صبوری و آرامش را انتخاب کرده بودم، اما تو آن اصول و قواعد را زیر پا گذاشتی.

هوش مصنوعی: نگاه تو به چهره او باعث شده تا کمال دو جهان را از دست بدهی. همان‌طور که نکو باخت.