هوش مصنوعی: چشمان بازیگوش و دل پر از سنگینی داری، بر روی چهره‌ات خال سیاهی هست و لب‌هایت هم رنگین و شیرین به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی که من چه حالتی دارم، ای شمع زیبا! که مانند من عاشق دل‌سوخته، خیلی‌ها وجود دارند.

هوش مصنوعی: بیدلیل بودن تو نسبت به نیاز و بی‌نیازی من، بیانگر این است که تو در مقام پادشاهی، از من که مسکین هستم، بی‌نیازی و آزادی داری.

هوش مصنوعی: من وفا و忠誠 را می‌شناسم و می‌دانم که تو از جفا و خیانت بیزاری. تو حتی نمی‌توانی به اندازه یک موی سر به کسی وفادار باشی، اما در دل این ماجرا یک حقیقت را داری.

هوش مصنوعی: ای وزنده، آیا بوی خوش آن زلف محبوب را حس نکردی؟ انگار که تو هم هوای چمن و بوی گل‌های خوش را داری.

هوش مصنوعی: اگر در شب جدایی از محبوب به سر می‌بری، ادعای زنده دلی تو بی‌اعتبار است.