هوش مصنوعی: تو هنوز از هیچ دردی رنج نمی‌بری و رنگ چهره‌ات هم زرد و بی‌حال نیست. ای عاشق بی‌درد، چرا این‌قدر ناله و زاری می‌کنی؟

هوش مصنوعی: دل‌ها با آن آهی که از درد بلند می‌شود تسخیر می‌شوند؛ فریاد آن آه، نور بی‌دردی را به وجود می‌آورد.

هوش مصنوعی: صورتش را با خون مژه نقاشی کن، زیرا الان باید به اشک‌های عاشق نظاره‌گر آن صورت زیبا دقت کنیم.

هوش مصنوعی: غم و درد و رنج از بین می‌روند و در مقابل، عشق و یاد شهیدان زنده و پایدار می‌شود. هر چه برای گرامی‌داشت این یادها بکاری، تأثیرش بیشتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: دیدی که چه مشکلات و غم‌هایی بر دل من نشسته است، ای کسی که با چشمان غمدیده‌ات نگاهی به من می‌کنی، چرا قطره‌ای اشک نمی‌ریزی؟

هوش مصنوعی: چقدر باید دور این سر بچرخی که حق او را بدهی؟ بهتر است به در خانه‌اش بروی و این حق را به او منتقل کنی.

هوش مصنوعی: سر چیست که اگر کمال را از تو می‌خواهد، بارِ سنگینی است؟ اگر چشمت روشن شود، می‌توانی با دیدن درون، حقیقت را دریابی.