هوش مصنوعی: تا وقتی که زیبایی من همچون گل یاس در هر باغی نمایان است، آواز خواندن و شادمانی همچون من در دنیا وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، گویا گوینده به شخصی که برایش بسیار مهم و ویژه است، سوگند می‌خورد و می‌گوید که جز او به کسی دیگر فکر نمی‌کند. او به یاد روزی می‌افتد که حس می‌کند در کنار آن شخص، احساس آرامش و خانه‌داری دارد. این احساس به او این اطمینان را می‌دهد که در آن روز، دنیا و دلش تنها به همان یک نفر وابسته است.

هوش مصنوعی: نه می‌توان به خوبی و زیبایی چهره‌ات در باغ، یاسمن یا سمن تجربه کرد و نه می‌توان باور کرد که چنین زیبایی‌ای وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای نازنین، تو اصلاً به دعاگران توجهی نداری، پس اگر حرفی از جانب او وجود دارد، با بی‌توجهی بگذار بگوید.

هوش مصنوعی: مواظب باش که به سبک آن چشم خیالی اغفال نشوی، زیرا در آن فریب، مهارتی نهفته است.