گنجور

شمارهٔ ۵

تا به کی باشد چو نی با ناله دمسازی مرا
سوختم چون عود سعیی کن که بنوازی مرا
تا سرم بر جا بود از پای ننشینم چو شمع
در تبِ غم ز آتش دل گرچه بگدازی مرا
گو بزن تیغم که من قطعاً ندارم سرکشی
با تو می سازم در این ره هرچه می سازی مرا
با سگش تا کی شکایت کردن از من ای رقیب
بی گنه با او چه چندین می دراندازی مرا
گر نه ای گل چون خیالی بلبل باغ توام
شهرت نطق از چه رو شد در خوش آوازی مرا

اطلاعات

وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: چکامه

* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.

برگردان به زبان ساده

تا به کی باشد چو نی با ناله دمسازی مرا
سوختم چون عود سعیی کن که بنوازی مرا
هوش مصنوعی: به چه مدت باید مانند نی با ناله‌ها به تنهایی دست و پنجه نرم کنم؟ من مانند چوب عود سوخته‌ام، تلاش کن و به من محبت کن.
تا سرم بر جا بود از پای ننشینم چو شمع
در تبِ غم ز آتش دل گرچه بگدازی مرا
هوش مصنوعی: تا زمانی که سرم بر جاست، هرگز تسلیم نخواهم شد. همان‌طور که شمع در آتش غم می‌سوزد، اگرچه دلم در آتش آتشین است.
گو بزن تیغم که من قطعاً ندارم سرکشی
با تو می سازم در این ره هرچه می سازی مرا
هوش مصنوعی: بزن تیغ خود را، چون من هیچ تردیدی ندارم. با تو در این راه هر چه که بسازی، می‌پذیرم.
با سگش تا کی شکایت کردن از من ای رقیب
بی گنه با او چه چندین می دراندازی مرا
هوش مصنوعی: ای رقیب بی‌گناه، تا چه زمانی می‌خواهی با سگت از من شکایت کنی؟ چرا اینقدر بی‌دلیل مرا به دردسر می‌اندازی؟
گر نه ای گل چون خیالی بلبل باغ توام
شهرت نطق از چه رو شد در خوش آوازی مرا
هوش مصنوعی: ای گل، اگر تو در خیال من نیستی، بدان که من بلبل باغ تو هستم. اما چرا صدای آواز مرا در خوشی و زیبایی نشنیدی؟