هوش مصنوعی: دل به شوق دیدار زیبایی تو راهی به دشت و صحرا پیدا کرد و در آرزوی قامت بلندت، جانم به شدت دچار حالتی خاص و شگفت‌انگیز شد.

هوش مصنوعی: قاعده قامت تو به قدری راست و استوار است که مانند یک سرو زیبا می‌ماند و از نظر من از میان باغ‌های جان که در وطن قرار دارد، به سمت ساحل دریا نگریسته‌ای.

هوش مصنوعی: من با اشک‌هایم خاک دیار تو را پر می‌کنم تا دیگر هیچ‌کس از ما دلگیر نباشد.

هوش مصنوعی: ما در آرزوی رسیدن به موهای زیبای تو هستیم. اگرچه در گذر زمان ممکن است همه چیز از دست برود، اما هرگز نمی‌توانیم این آرزو را ترک کنیم.

هوش مصنوعی: کسانی که با کمان ابروی تو آشنا هستند، در دل خود جایی برای تیرهای غمزه‌ی تو دارند. آنچه هر کس دربارهٔ زیبایی تو می‌گوید، در دلشان نشسته است.

هوش مصنوعی: با یاد تو، به خاطر زیبایی‌ات، تصمیم اخیرم برای ترک گناه از بین رفت و همچون گل لاله‌ای که در می‌نوشد، دوباره به شادابی و لذت بازگشتم.