هوش مصنوعی: کسانی که در مسیر عشق پیشرفت کرده‌اند، نشانه‌هایی از نزدیکی به هدف و سر منزل را به دیگران نشان می‌دهند. اما افرادی که از این راه ترس دارند، به راحتی دل خود را به آنچه که می‌یابند، می‌سپارند.

هوش مصنوعی: نحوهٔ محبت و بخشش را ببین که در روز قیامت، با وجود همهٔ گناهان، رحمت و بخشش به ما عطا می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به لذت وصل دست یابی، باید با مشکلاتی در درون خود روبه‌رو شوی، زیرا این خوشبختی فقط به دل‌های آرام و بی‌دغدغه داده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: هر جا که خوبی‌ها و نعمت‌ها تقسیم می‌شود، افرادی که دل‌های بزرگی دارند، نخستین بخشش‌های پسندیده را به کسانی هدیه می‌دهند که شایسته‌تر و مناسب‌تر هستند.

هوش مصنوعی: ای ساقی، از کاسه زندگی‌ام، شراب آرامش را برایم مریز، زیرا در این نوشیدنی در پایان، زهر کشنده‌ای وجود دارد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و نازکی احساسی اشاره دارد که به شکل اشک خیال به تصویر کشیده شده است. او آن را با رنگ و جلوه‌های دلربای عقیق مقایسه می‌کند. در واقع، شاعر می‌خواهد بگوید که این احساسات و زیبایی‌هایی که در دنیای خیال برای او رخ می‌دهد، ارزش و معنایی دارند که قابل مقایسه با هدایایی است که پادشاهان به یاران و درباریان خود می‌دهند. به عبارت دیگر، زیبایی و عمق این احساسات، همچون هدایای گرانبهای پادشاهانه، ارزشمند و دلنشین است.