هوش مصنوعی: گاه‌هایی پیش می‌آمد که عشق مرا به سمت خود می‌کشاند و در این لحظه‌ها از وجود خودم هیچ اطلاعی نداشتم.

هوش مصنوعی: در را به روی دنیای تقلید و غیرواقعی بستم و وقتی دوست حقیقی‌ام درِ واقعیات را به روی قلبم گشود، به معنای واقعی زندگی روی آوردم.

هوش مصنوعی: عشق باعث شده است که آئینه‌ای در مقابل من قرار بگیرد و آنچه که باید از خودم ببینم را به من نشان دهد.

هوش مصنوعی: نهایتاً اندیشه‌ام دربارهٔ دهان و لب او، مرا از دنیای هستی به عالم عدم کشاند.

هوش مصنوعی: من باید تمام وجودم را فدای عشق او کنم، وگرنه از آتش عشق او هیچ بهره‌ای برای من نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: حال که به خاطر محبتی که به دوست دارم، مانند یک خیال به او نزدیک شدم، دیگر برایم اهمیت ندارد که حسودان به من طعنه بزنند.