هوش مصنوعی: اگرچه دل من از نگاه زیرکانه و حقه‌بازی‌ات بهره‌ای ندارد، اما لب و ابروهایت همیشه تصویری از من را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: دل من در نهایت با زیبایی چهره تو روشن شد، چرا که هر چیزی که درباره تو وجود دارد، تماماً بر زیبایی تو افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: شنیدم که تو با دهانت از سختی و فشار صحبت کردی، اکنون به من بگو که آن بی‌ادب را چگونه در برابر زبانش که در دهانش است، راهنمایی کنم.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است چیزی بهتر از این باشد که یک عاشق شهید، روزی خاکی که از خیابان تو برداشته شده را بر روی کفن خود داشته باشد؟

هوش مصنوعی: آیا امکان دارد به خواب خیال پردازی بپردازم وقتی هر شب در پی یاد تو و زیبایی‌ات، شعله‌ای در دل دارم؟