تمام حقایق بزرگ در ابتدا کفر محسوب می‌شوند، سپس به سخره گرفته شده و در نهایت، به‌عنوان امری بدیهی پذیرفته می‌شوند
جرج برنارد شاو (نویسندۀ نامدارِ ایرلندی)

این چرخ که با کسی نمی گوید راز
کُشته بِسَتم هزار محمود و ایاز
می خور که بکس عمردوباره ندهند
هرکس که شد از جهان نمی آید باز

" کوزه "

لب برلبِ کوزَه بُردم ازغایتِ آز

تا زو طلبم  واسطه­یِ عمرِ دراز

لب برلبِ من نهاد و میگفت به راز

مِی خور، که بدین جهان  نمی‌آیی باز!

- کوزه : نمادِ کسی است که سالها پیش زندگی می کرده و اکنون جز مشتی خاک  که آن­هم  کوزه ای با آن ساخته شده چیزِ دیگری باقی نمانده است، حال این کوزه! نظاره­گر شادیِ مردمان در مجالسِ عیش و نوش هست!

- غایت : آخرین حدّ ممکن

- آز : زیاده­خواهی (حرص)

- تا زو طلبم : از او خواهش کنم

- واسطه­ یِ عمرِ دراز : میانجیگری برای گرفتنِ فرصتِ زندگی طولانی تر

- میگفت به راز : نجوا می کرد

- مِی خور:  تا می توانی شادمانی کن و اندوهگین نباش

برداشتِ آزاد:

در حال شور و مستی که از خود بیخود شده بودم،   با تمام وجودم از کوزه! خواستم که   برایِ من میانجیگری کرده و از روزگارعمرِ طولانی طلب کند.  ولی کوزه با نجوا چنین پاسخ داد:  تا می توانی شاد باش و اندوهِ بیخود به دل راه مده، در لحظه زندگی کن که بختِ زندگی کردن تنها یکبار به هرکسی داده می شود و بس!

در واقع، کوزه  که نمادی است از مردگان، با زبانِ بی زبانی به ما می گوید، به هوش باش! تو تافته­ی جدا بافته نیستی، این آرزویِ تک تکِ کسانی بوده که اکنون اسیرِ خاک شده اند.

لبش می بوسم و  دَرمی کشم مِی

به  آبِ زندگانی  بُرده­ ام  پِی

بده جامِ مِی و از جم مکن یاد

که می داند که جم کی بود کِی کِی

نجوید جان از آن قالب  جدایی

که باشد خونِ جامش در رگ و پی

دیوان حافظ » غزل 431

- دَرمی کشم: می نوشم

- جم: جمشید از پادشاهان پیشدادی

- از جَم مکن یاد: گذشته را با همه خوبی­ها و بدی­هایش را فراموش کن

- کی: چه کسی

- کِی: چه زمانی

- کِی: لقب پادشاهان کیانی مانند کیقباد، کیکاووس، کیخسرو،...

- نجوید جان از آن قالب جدایی: هیچگاه روح و روان نمی خواهد از آن بدنِ کسی جدا شود که...

- خونِ جام: شراب، شادی و سرخوشی، عشق

- رگ و پی: سرشت، اصالت، وجود

- که باشد خونِ جامش در رگ و پی: که سرشتِ وجودیش از جنس شادی و سرمستی باشد، در واقع کسی که روح ودلش سرشار از عشق باشد، همیشه زنده خواهد ماند

در کوزه ای که در انبان چیزی جز شراب حقیقت ندارد . مفهوم کوزه خود ما هستیم که با نوشیدن شراب با حقایق اشنا میشویم و هر چه تشنه تر باشیم اگاه تریم .