به نظرمیرسدحکیم خیام ارادت ویژه ای به موسیقی وطرب خصوصا نوای نی استادعراقی داشته است.

جمشید جان
گویا منظور از { زمزمه ی نایِ عراقی } یکی از مقام های موسیقی باشد .
مقام های : عراق ، عشاق، حجاز ، زنگوله ، حسینی و چند مقام دیگر که جزئی از موسیقی مارا تشکیل می دهند.
زنده باشی

در این رباعی خیام به این که حاصل همه چیز در این دنیا عشرت است اشاره دارد و منظورش آن است که حتی در رنج هم عیشی است که مردمان آن را نمی دانند و به دلیل نادانی آن را دوست دارند و انتخاب می کنند.

دوران بقا بی‌می و ساقی حشواست
بی زمزمهٔ نای عراقی حشو است
چندانکه فذالک جهان می‌نگرم
بارز همه عشرتست و باقی حشواست
( فرخی یزدی ،شاعر و نویسنده و طنزپرداز قرن هشتم)