خیام » ترانه‌های خیام به انتخاب و روایت صادق هدایت » ذرات گردنده   [۷۳-۵۷] » رباعی ۶۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،</p></div>
<div class="m2"><p>بر خیز و به جامِ باده کن عزمِ درست،</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کاین سبزه که امروز تماشاگه توست،</p></div>
<div class="m2"><p>فردا همه از خاک تو برخواهد رُسْت!</p></div></div>

رباعی ۶۳

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
بر خیز و به جام باده کن عزم درست
کاین سبزه که امروز تماشاگه توست
فردا همه از خاک تو برخواهد رست

هوش مصنوعی: در این شعر اشاره به زیبایی بهار و نوروز شده است. شاعر از ما می‌خواهد که از لحظات خوشی که سبزه‌ها و گل‌ها فراهم کرده‌اند، بهره‌مند شویم و به شکل درست باده بنوشیم، زیرا این زیبایی‌ها که اکنون در مقابل ما هستند، فردا به خاک خواهند رفت. به عبارتی، از لحظات زندگی حداکثر استفاده را ببریم.

رباعی ۶۱

رباعی ۶۲

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/243

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست
بر خیز و به جام باده کن عزم درست
کاین سبزه که امروز تماشاگه توست
فردا همه از خاک تو برخواهد رسْت

هوش مصنوعی: بهار فرارسیده و گل لاله در حال شکوفایی است، پس برخیز و تصمیمی درست بگیر تا جامی پر از شراب بنوشی.

چون ابر به نوروز رخِ لاله بشست،

بر خیز و به جامِ باده کن عزمِ درست،

هوش مصنوعی: این گیاهی که امروز به تماشا گذاشتی، فردا از خاک تو خواهد رویید.

کاین سبزه که امروز تماشاگه توست،

فردا همه از خاک تو برخواهد رُسْت!

رباعی ۶۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی ۶۲ به خوانش سهیل قاسمی

آهنگ ها