کنشت مسجد و عبادتگاه یهودیان

کنشت را با کسره بر کاف هم میتوان تلفظ کرد که البته با توجه به “بهشت” و “نوشت” تلفظ درست کِنِشت است نه کُنشت.

بر لوح نشان بودنی ها بوده است
پیوسته قلم زنیک و بد فرسوده است
در روز ازل هر آنچه بایست بداد
غم خوردن و کوشیدن ما بیهوده است

تا کی ز چراغِ مسجد و دودِ کُنِشْت
کُنِشْت واژه ای پارسی است یعنی کارنامه
کنِشْت ( همگون با بهشت و نوشت) Kenesht
واژه ای عبری است که در انگلیسی هم به همین
ترتیب استفاده میشود -- Kenesset
و بهتر است متوجه این نکته بوده و
به روش درست از آن استفاده کنیم

کنشت آتشکده ایرانیان بوده که خیام بیان می کنه

خیام بزرگ در این دوبیتی می خواهند به ما بفهمونند که بحث کردن در مورد روشنایی مسجد و تاریکی پرستش گاه های ایرانیان (در واقع هر پرستش گاهی به جز مسجد)را کنار بگذارید و یا تا کی میخواهید از بدی های دوزخ و خوبی هایی که در بهشت بدست می آورید، جار بزنید.

از دید من در بیت دوم منظور از لوح، همان لوح تقدیر است اما نه به معنی ارج نهیدن و ستایش کردن. در واقع منظور خیام، همان قضا و قدر (سرنوشت) است که خود استاد قضا که خداوند مهربان باشند، در آغاز پیدایش جهان هستی، هر آنچه که نیاز باشد نوشته است.