وزن این شعر مفعول مفاعلن مفاعیلن فع (هزج مثمن اخرب مقبوض ابتر است

وزن این شعر مفعول مفاعلن مفاعیلن فع (هزج مثمن اخرب مقبوض ابتر است)

با درودهای فراوان
گرامیان دوستان
این ابیات را بهمراه برخی دیگر از رباعیات خیام بزرگ و دانشمند را با آهنگسازی استاد فریدون شهبازیان و دکلمه استاد شاملو و آواز مستی آور و سحرآمیز استاد شجریان گوش نمایید تا کلام ناب خیام عزیز تاثیر و لذتش چند برابر شود

به نظر بنده خیام همواره بر فانی بودن آدمی در دنیا تاکید داشته است
چون سبزه امید بر رسیدن بودی
میتواند اشاره به آرزوی خیام داشته باشد که ای کاش دوباره پس از هزاران سال جسم إنسان می توانست بر کره خاکی زیستن نماید

با سلام خدمت دوستان و تشکر از زحمت کشان مجموعه هنگفت گنجور
اولا مصرع سوم در برخی نسخ به صورت :
" ای کاش پس از هزار سال از دل خاک "
نیز آمده است. که به نظر من زیباتر است و باز هم به نظر من بیت :
" ای کاش پس از هزار سال از دل خاک

چون سبزه امید بر دمیدن بودی "
یک بیت بسیار شگفت انگیز در ادبیات فارسی است ! و عجیب تر اینکه سخن خیام نیشابوری صاحب ژرف ترین اندیشه شرق است ! خیام انگار در 1000 سال پیش از DNA صحبت می کند و توجه کنیم که امروز دانشمندان به دنبال این هستند که حیواناتی را که منقرض شده اند از طریق DNA آن ها مجددا بر کره‌‌ی خاک برگردانند ! DNA یی که از دل خاک و لاشه های مدفون شده بدست می آید.. من شدید حس می کنم این بیت ناشی از یک اندیشه ژرف علمی است.
" ای کاش پس از هزار سال از دل خاک

چون سبزه امید بر دمیدن بودی " .

اینکه درباره دی ان ای حرف بزنیم ، بنظرم درک نکردن این رباعی هستش ، اشاره خیام به نیست و از بین رفتن انسان بعد از مرگ هست و اینکه هیچ امیدی و اگاهی نیست که اصلا بعد از مرگ چی میشه و آیا دوباره در دنیای دیگر زنده میشیم یا در همین دنیا ، یا نه...سبزه هر بهار در میاید و تابستان از بین میره ، اما هر باران بهاری و موسوم اعتدال. باعث میشه اگر در یک بیابان خشک هم باشه باز سبز بشه از دل خاک دربیاد

سراسر این چهار پاره خیام با واژه های پارسی سروده شده!