این رباعی تفسیر نیاز ندارد مراد از ارمیده باشی همه عمر بدین مضمون است که اگر عمر خویش را به خوشی گذرانده باشی هم باز مرگ در پیش است به عبارتی شتر مرگ درب خانه هر انسانی خواهد خوابید خواه عمر را با خوشی و به بزرگی گذرانده باشی و خواه با سختی , خواری و پستی
اینجاست که باید نام نیک از مردم بماند و انسان از کوچکترین هنگامه در طول مدت زندگی باید استفاده نماید
خود خیام در جای دیگر می گوید که چون عمر بسر رسد چه شیرین و چه تلخ و......خوش باش که بعد از من و تو ماه بسی از ......
بله ادمی بهتر است از زندگی به خوبی و خوشی استفاده نماید و هر گاه نام نیک نیز از او بماند وجدان انسان نیز اسوده خواهد بود و شوند رنج ازار او نخواهد شد پس خویش را به خرد خویش بسپارید , بدرستی اگر خرد اهنگ انجام کاری را روا داشت همان اقدام بهترین خواهد بود و وجدان ادمی نیز به اسانی رخصت به اجرای ان کار را خواهد داد
بله به درستی عمر در حال گذار است و فرصت کوتاه حافظ می گوید :
صبح است ساقیا قدح پر شراب کن
دور فلک درنگ ندارد شتاب کن

من شراب میخواهم وشراب خیام

اردشیر خان با با اگر قراره که پایان کار هیچ اندر هیچ باشه با وجدان و بدون وجدان چه فرقی می کنه بد و خوب دیگه چه معنایی داره با این فرض همه چی فرقی با هم نداره انسان هم یه حیئان مثل بقیه!!!! با این دیدگاه دیگه توصیه اخلاقی چه معنا داره؟ توصیه اخلاقی در صورتی معنی دارع که انسان یک معنی جاودانه برای خودش قائل باشه و خودش را دارای معنای متاعلی و همیشگی بداند. والبته این هم رسیدنی است نه دانستنی

هدف زندگی لذت بردن است

خیام خود همیشه می‌گوید جهان فانی‌ست پس لذت ببر ، اما اینجا می‌گوید لذتم ببری خواهی مرد !
نسبت این شعر به خیام اندکی مشکوکِ اما از جهاتی دیگر وقتی به ناپایداری جهان و مرگ اشاره می‌کند به اندیشه او می ماند !
همانقدر که حکیم خیام در کارِ جهان سرگردان بود ما نیز به همان اندازه در اشعارِ او !