اردشیر جان به من هم رایانامکی نفرستاده اند گویا کاری کارستان برایش پیش آمده است .

استاد رایانامکی از چه ریشه ای است استاد کیخای گرانقدر اگر ممکن است به بنده بیاموزید
با تشکر

کجا ما فرسوده شدیم تنها زمانی فرسوده می شویم که در چنبر ه و سلطه عقل جزوی اسیر باشیم . اگر آدم عاقلی پیش شاعر که معلوم نیست کیست . بود به او حالی می کرد بابا هستی مشکلی ندارد. تو چشمان خود را شستشو بده جهان را هرکس به رنگ خویش می بیند. اصلا تناقض عجیبی بین خیام دانشمند و خیام شاعر وجود دارد.

جناب محمدی به قول شما هر کسی دنیا رو با چشم خودش میبیند و شما خیام نیستید.تناقضی که شما احساس میکنید از سر بی اطلاعی و عدم شناخت خیام است.خیام دانشمند کیست و خیام شاعر کی؟فرسودگی و بی میل شدن به دنیا نشانه ی نداشتن چشم بینا نیست،بر عکس نشانه ی داشتن چشمام سوال پیشه است.خیام از بی اطلاعی و غرق شدن در سوال های بی جواب به ستوه آمده که این بی اطلاعی خود ناشی از علم کامل او به ذات دنیاست!علم به ندانستن فرسوده کنندست برادر گرامی

یحتمل همان داس درست است و استعاره است از برای ماه :
مزرع سبز فلک دیدم و داس مه نو
یادم از کشته خویش آمد و هنگام درو

اگر "ماس" هم به کار ببرید تفاوتی در معنا نمی کند، مهم سوده شدن است.
ماس=ماست به کوردی

کوردی یا کردی؟
کورد را به لهجه زبان کردی نوشته اید، در زبان فارسی "کردی" و در صورت استفاده از اِعراب (کّردی) صحیح است، یکی از امتیازات برجسته زبان فارسی این است که از اِعراب بندرت استفاده میشود

جای تامل در زندگانی خود آدمی دارد این رباعی از حکیم خیام
وقتی این مرد عظیم در خصوص شعر و ادب و فلسفه ، همچنین ریاضی دان قادری که مباحثش زبان زد اهل خرد در جهان هست میگوید :
افسوس که بیهوده فرسوده شدیم...
خیام با فاییده های بسیاری که در عمر خود داشت چنین میگوید
بایست در حیات خود بازنگری کنیم که تا بحال چگونه روزها گذراندیم
ادمی هر چقدر در خرد به کمالات بالاتری دست میابد بیشتر به جهل خود اگاه میشود

نت انگلیسی یعنی تار و شبکه تار
اینترنت یعنی شبکه همگانی.
به نظرم تارستان واژه بجایی برای اینترنت باشد.
برخی برای سایت یا تارنما سامانه میگویند که با اینکه بامعنی است ولی باید همان تارنما گفته شود تا زود فهمیده شود که درباره چه سخن گفته میشود.
بجای ایمیل میشود تارنامه را بکار برد که بسیار زیباست.

و بجای هکر میشود تارتن(عنکبوت) را بکار برد.
و کسی که سررشته این کار را دارد و هکر یا تارتن نیست کارتن گفته شود.

مثلا وقتی گفته شود کارتنان گنجور یعنی یک سایت اینترنتی به نام گنجور هست که اینها کاربران آن هستند.
کارتن یعنی کاربر اینترنتی فلان سایت.

کارتن معادل زشتی است برای کاربر.

کارتن نام دیگر تارتن و عنکبوت است ولی سربه زیر و بی آزار
نه اینکه با تن کار میکند بلکه کارش تنیدن است در شبکه یعنی از شبکه پردازان است.

اشعار خیام حرف و حدیث زیادی دارند و حول و حوش رباعیات زیبایی که منتسب به ایشان است بحث های زیادی شده است. همه ما دوست داریم که به خود بقبولانیم که اشعار گفته خود خیام است در حالی که در اصل فرق نمی‌کند که این اشعار سروده خیام باشد یا اکبر شاطر یا امثالهم. نفس شعر مهم است که هست و زیبا هم هست... خاصه این شعر که با زیباترین وجه ممکن بی اعتباری و غداری و به قول خودمان نامردی روزگار و دنیای دون را به نمایش می‌گذارد. زیباست و باید ازین زیبایی لذت برد نه نقدی نه فلسفه باقی و نه تحقیقی...

با سلام ، طبق تحقیقات این شعر از عطار هست و به اشتباه به خیام نسبت داده شده

سلام و ارادت
لطفا شعر های مشابه معانی و مفاهیم این دوبیتی را معرفی و ارائه نمایید
سپاس

دوستان در هر صفحه ای حاشیه هایی بی سود نوشته اند که آدم خنده اش می گیرد. اینکه در بیت به جای واژه ای، یک واژه دیگر به کار می رفت چه سودی برای تو دارد؟ اگر می خواهی بگویی علامه دهر هستم که چرا اسمی از جناب عالی در هیچ زمینه ای وجود ندارد؟
معنی این شعر را دریابید. استادبازی و خود را به چشم خدا دیدن نتیجه ای جز سبک کردن خود ندارد.

سلام دوستان.

«از آس سپهر سرنگون سوده شدیم» درست است. سوده شدن یعنی فرسوده شدن و آس به معنی سنگ گرد رو یا زیر آسیاب است. 

خیام ستاره شناس و وقت شناس با علم به گردی زمین و پدید آمدن شب و روز و ماه و سال از گردش زمین در گردونه آسمان٬ زمین را به سنگ زیرین و سپهر سرنگون را به سنگ رویی آسیاب تشبیه کرده که از گردش آن ها گذر عمر و  در نتیجه فرسایش انسان حاصل می شود.

چنین معانی و ظرافتی برایم شکی در انتصاب شعر یه خیام باقی نمی گذارد. 

دیگر دوست دارم بگویم که شکایت خیام از سر افسردگی و شکست نیست بلکه بیانی واقعگرایانه از بی‌فایدگی ذاتی دنیا در مقیاس کلی است که هرچه پدید می آید دیری نمی پاید و به کام عدم فرو می رود. عشق و اشتیاق بزرگ خیام به زندگی موجب دلتنگی و افسوس بزرگ او در اشعارش نیز هست.

با درود و سپاس، رباعی نامبرده یکی از رباعیات بحث برانگیز از دید اصالت انتساب می‌باشد. برخی پژوهشگران مانند صادق هدایت، احمد شاملو، محمدمهدی فولادوند، یوگِنی بِرتِلِس و... رباعی نامبرده را سروده خیام یا منسوب به او می‌دانند. ولی برخی از پژوهشگران و مصححین مانند محمدعلی فروغی، قاسم غنی، محمدرضا شفیعی کدکنی، جلال‌الدین کزازی، ادوارد فیتزجِرالد و... رباعی نامبرده را سروده خیام نمی‌دانند. محمدرضا شفیعی کدکنی در پیشگفتار مختارنامه عطار می‌نویسد: «با توجه به این که بسیاری از رباعیات منسوب به خیام در مختارنامه نیز آمده خواننده مطمئن می‌شود که رباعی متعلق به عطار بوده است... » خواهشمندم نوشتار کامل را در اینجا خوانده و با بازگویی دیدگاه خود بنده را بهره‌مند نمایید. با سپاس فراوان

در شرح ترکیب داس سپهر به دید بنده منظور از داس ماه است که با هر بار نو شدن به شکل داس در می آید و خوشه ای از عمر میچیند