با سلام
اثر گذاری فرزانگان و پاکان و ازادگان در چنبره هستی به سرعت بدست نیامده نشانه ها حاکی است که وجود اندیشمندان شوند گسترش دانش در گستره پهناور گیتی بوده است و تعدا کوچک ژرف اندیشان امروز فراتر از پندار است پس بایسته است که که از اینان به نیکی یاد کرد و بنده بر این باورم که اثر گذشتگان و بزرگانی مانند خیام از دود بیشتر است تا انجا که امروزه اندسته از انسانهایی که نمی خواهند واقعیتها را دریابند هر گاه به اثار این بزرگان دست پیدا می کنند بدون ابراز نظر ( موافق یا مخالف ) و در برخی مواقع مجادله های تند از کنار این اثار عبور نمی کنند
پس دود نیست بلکه اثاری بسیار قوی است در اندازه اتشفشان که امروز بخش بزرگی از مردم در تمام رده های سنی را در بر گرفته است

بلی وقتی انسان خود را جسم بینگارد البته که باید اینگونه شعر بگوید. خیام یا حالا هرکس چنین شعری گفته در یک مرحله از خود شناسی بوده و نیاز داشته که از مرحله عقل جزوی بگذرد و به مرحله حاکمیت خرد برسد. تا پرسشکننده را مشاهده کند. ودر اینصورت نه سئوالی باقی می ماند نه جوابی!!!!!

خیام می گوید که امدن و و رفتن ما هیچ سودی ندارد.
سود برای که؟ یعنی برای چه کسی سود ندارد؟
باید گفت برای همه.
یعنی این امدن و شدن نه برای خود شخص سودی دارد،نه برای دیگران و نه حتی برای دنیا!
اولا شاید شخص به ظاهر اثری از خود به جای بگذارد اما این اثر بعد از مردن او هیچ سودی برایش نخواهد داشت،هیچ سودی. مثلا اعمال خودش را می بیند که بهد از مردن سودی به حالش نخوهند داشت به فرض مثال همین تقویم جلالی،ایا بعد از مرگ حاصلی برای خیام خواهد داشت؟ ایا این اندازه گیری دقیق فصول و ماهها نفعی به حال او خواهد داشت؟گیرم که رسیدن بهار را به دقیق ترین شکل محاسبه کرده باشد،ایا با رسیدن بهار خیام نیز چون سبزه دوباره از خاک سرد خواهد رست؟ ایا این همه تعریف و تمجید از خیام سودی به حال او دارد و هوشیاری اش را دوباره به او اعطا خواهد کرد تا دوباره زنده و ذیشعور شود؟
نه!
هیچ سودی برای او نخواهد داشت و خیام به فراست دریافته است که دیگر امید امدنش نیست و چو رفتی رفتی.
ثانیا این میراث به جای مانده نه تنها برای خود شخص،بلکه برای دنیا نیز هیچ سودی ندارد.زیرا تمامی این افکار علمی و فلسفی در بستر هیچ بوجود امده است.مانند اینکه صفر را بر صفر اضافه کنی،که نتیجه باز هم همان صفر خواهد بود.

از آمدن و رفتن ما سودی کو؟

وز تار امید عمر ما پودی کو؟

در چنبر چرخ جان چندین پاکان

می‌سوزد و خاک می‌شود دودی کو؟