رباعی شمارهٔ ۹۶
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
رباعی شمارهٔ ۹۶ به خوانش داوود ملک زاده
رباعی شمارهٔ ۹۶ به خوانش زهرا بهمنی
رباعی شمارهٔ ۹۶ به خوانش نازنین بازیان
رباعی شمارهٔ ۹۶ به خوانش علی پورزارع
رباعی شمارهٔ ۹۶ به خوانش علی قلندری
حاشیه ها
دابسب
بسیار ؤیباست
کاملا مشخصه که خیام عزیز ادم اتیستی بوده و مادیان رو بر نسیه های اخروی ترجیح میداده
حالا منتظریم عزیزان بیان بگن که شراب و می خدا است و جام شریعت است و احتمالن مملکت چین هم آمریکای جهانخواره!!
بیننده که چشم عاقبت بین دارد
می خوردن و مست خفتن آیین دارد
تا جان دارم به دست برخواهم داشت
تلخی که مزاج جان شیرین دارد
( رباعی شماره 123 از انوری )
درود بر دوستان و حضرات گرامی
بزرگواران حضرت خیام انسان بسیار دانا و دانشمند والا بوده است و به ایران زمین بسیار خدمت کرده است ولی خب ایشان هرگز منکر خداوند و حقیقت نبوده هست و قیامت هم منکر نشده است اما فرموده است که نقد فرصت شمار و دست از نسیه بردار
زندگیتو با خوبو خوشی بکن و خداهم این نعمت ها رو واسه تو گذاشته ولی با دوستان و خلق نیک برخورد باش و کامروا باش
سلام بر همراهان جان
یک کار ثواب ملک صد جم ارزد
گه درد کسی هزار مرهم ارزد
دردی زکسی بکاه و بیداد مکن
خوشحال کنی کسی بعالم ارزد
سپاس بیکران
دوستان در اینجا منظور خیام حکیم کاملا واضح هستش" یک جام شراب صد دل و دین ارزد" خیلیا هستند که به اسم دین و دل به هزار کار ناپسند دست میزنند خب منظور خیام میگه مثلا اگ از شراب استفاده کنیو کار ناپسند کردی مشخص که بخاطر استفاده از شراب اختیار خودتو از کف دادیو انجام دادی ولی اونیکی از روی دین و دل دروغین بخواد به هدف منفی خودش برسه چی
پس واقعا یک جام شراب بهتر تا دل و دین خراب کنی
کاملا مشخصه که یک جام شراب در نزد خیام
از صد دین و پادشاهی چین ارزشش بیشتره
شعر کاملا واضح است
دوستان دنبال چه میگردن
درود به همه دوستان منظور فیلسوف و دانشمند بزرگی چون خیام از می و شراب صد در صد عرق سگی و یا هر مشروب ویا مخدری نیست بلکه حضرت ایشان ان حالت سر مستی و خوش بودن را میگوید ببینید اگر با کسانی که در جلسات NA شرکت میکنند صحبت کنید میگویند بعد جلسه فکر میکنیم اوردوز کرده ایم و خیلی توپ هستیم چرا .... چون بدن بدون دریافت هیچ ماده محرک ویا مخدر میتواند هورمون شادی و لذت را ترشح کند لذا منظور حضرت استاد آن حس خوب است
می ای که در اشعار خیام است همان می انگوریست اما برخی جاها مجاز از لذت های دنیا و شادی های آن است.
من می نه ز بهر تنگدستی نخورم یا از غم رسوایی و مستی نخورم
من می ز برای خوشدلی میخوردم
اکنون که تو بر دلم نشستی نخورم