اانسان در میماند از زیبایی و روانی بیان و در عین حال چر معنی بودن شعر که نشان از عمق درک شاعر از مفهوم زندگی دارد. و صد البته شجاعتی که آن رمز را به این آشکاری بیان کند.

خیام البته از می انگور سروده ولی اگر بخواهید بیشتر از او بدانید اول کتاب نوروزنامه رابخوانید او ناگروا نیست ازرم واحترام پیامبر را بجای اورده است ولی او حکیم است و حکیمان را ما ارزیاب نیستیم ما کسی نیستیم حکیمان را حکیمان ارزیابند

طرف به معنی کنار ریشه عربی دارد اما طرف به معنی کمربند و همیان فارسی است مثل طرف بر بستن که یعنی همیان به کمر بربستن

با درود به سروران عزیز
حیفم اومد این شعر عطار را برای دوستان عزیزم نگدارم:
ره میخانه و مسجد کدام است
که هر دو بر من مسکین حرام است
ورای مسجد و میخانه راهیست
بجویید ای عزیزان کین کدام است

با درود
رهی جز کعبه و بتخانه می پویم که می بینم
گروهی بت پرست اینجا ومشتی خود پرست انجا
به گمانم از مولانا باشد

در بیشتر اشعار نابغه ای همچون خیّام ملاحظه می کنیم همواره مسجد و کنشت را کنار هم آورده گویا می خواهد از راز مشابهات این دو نکته ها باز گوید ؟

فصل گل و طرف جویبارو لب کشت
با یک دو سه اهل و لعبتی حور سرشت
عجب جرگه باحالی:دم همه گل بازا گرم

فصل گل و طرف جویبار و لب کشت
با یک دو سه تازه لعبتی حور سرشت

سلام بر ادب دوستان گرام

هنگام بهار و سبزه زار و لب کشت

همراه عزیز همدل و نیک سرشت

پیش آر می و بر آر گلبانگ صبوح

بی دغدغه بیش و کم و خوبی و زشت

تشکر

جوی آب و می ناب و دختر نیکو سرشت

 ای به تخمم که نرفتم به بهشت 

ایرج میرزا خیلی خلاصه منظور جناب خیام رو رسوندن