از گوشه واژه همگوشه را داریم یعنی مساوی و در واقع وقتی دو شکل هندسی گوشه های مساوی داشته باشند با هم مساویند در شاهنامه به کار رفته است

حمید رضا جان راستش را بخواهید خیام خیلی شهامت داشته به کمتر از اینها هزارها مرگ ارزان خوانده شدند جرات در سرودن را باید ستود . کتابی جناب دینانی به نام دفتر عقل و ایت عشق دارد که در ان خیام را خردمندانه نقد می کند و می سنگد ، در واقع ازاد اندیشی خیام را باید گردن نهاد همین حالا فقط بیانگار کسی سخن از باده به میان اورد تا خود چه بر سرش خواهد امد ، کامرانی با مهرویان و خوشخوری و خوشنوشی بماند، درود به تو حمید رضای بزرگوار

جناب حمید رضا اما حکایت همگوشه ان کار من نیست که در شاهنامه امده است برای اینکه دقت این کهینه اشکار گردد شعر و محل ان را برایت ان می فرستم
ببخشید یکسر همه بر سپاه. جز از گنج قیصر نبد بهر شاه
کجا دیده بد رنج از گنج اوی. نه همگوشه بد گنج با رنج اوی
و اما محل ان جلد هفتم صفحه 245 و و بیت 467 می باشد

از شاهنامه چاپ آنستیتوی ملل اسیا

مصرع اوّل از بیت دوّم را اینگونه نیز نوشته اند :
وانگاه من و تو بنشسته در ویرانی

شهرت بیشتر خیام در جهان به خاطر حماقت مردم نیست بلکه به دلیل اینست که خیام سخنش را کوتاه و در حد فهم همه گفته . حتی حافظ و سعدی هم خیلی جا ها همان حرف های خیام را زده اند

دوستان همانطور که مشاهده میکنید کسانی که اسم خودشان را به اصطلاح الحق گذاشته اند و بر بزرگانی مثل خیام خرده میگیرند چگونه در این صفحه چهره اصلی خود را به نمایش گذاشته اند؟؟

درود برخی دوستان خیلی بهشون فشار اومده حکیم شهرت جهانی دارند و با سخنان یاوه دانش خودشون رو به رخ میکشند افرین حال فرض کنید حکیم در وصف ولایت و امامت میسرود و خدا را ستوده و نوشابه سیاه براش وا میکرد انوقت باز هم همین سخنان در میان بود و جالبتر انکه اندیشمندان امریکا وغرب مشتی بیسواد هستند و درکی که اساتید دارند انها ندارند

با سلام
به نظر بنده این رباعی خیام شباهت بسیاری از لحاظ معنایی با این بیت از حافظ دارد که می فرماید:
گل در بر و می بر کف و معشوق به کام است/
سلطان جهانم به چنین روز غلام است
پاینده باشید

جناب حسین کرمانشاهی نظرتان کاملاً درست است و اصولاً انگار همه شاعران بزرگ ایران دارای یک روح بوده اند

ای کاش این اساطیت حاشیه نویس تمرکز بیشتری به معنانی اشعار حکیم ما پبردازند. و برداشت خودشان را از این اشعار نمایان فرمایند.

درود جناب ترکمان،
درست می فرمایید، شباهتهای فراوانی بین این دو رباعیست.
اما تفاوتهای بزرگی بین ذهنیت خیام و حافظ وجود دارد.
حافظ حتی در شادی و در کنجی، نمیتواند خود را از بند خشم و ناله رها کند.
خیام اما با ترسیمی از فضای باز و خوشبوی طبیعت و دیگر داده ها، می گوید برای شاد زیستن نیازی نیست که سلطان باشی،
و نه هرسلطانی توانایی لذت از این داده ها را دارد.
این دو نگاه متفاوت، در واقع تفاوت بین افسرده زیستن و شاد زیستن است.
شاد و پاینده باشید

لطفاً راهنمایی کنید .

در مصرع دوم "دو منی" چه معنایی دارد ؟

آیا "من" به معنای پیمانه است ؟

گرامی محمدزاده!

من: واحد وزن است معادل ۳ کیلوگرم ” دو من “ معادل ۶ کیلو ست

آرزوی نان و گوشت و دو من شراب دارد به اضافه ی لاله رخی و گوشه بستانی

سلام

معنی دقیق مصرع ها را دوستان محبت میفرمایند بگویند

جناب مرتضوی سلام 

معنی رباعی چنان پیچیده نیست وناباور گرامی هم توضیح داده‌اند 

اگر  یک نان مرغوب  و کبابی از ران گوسفند با دو من شراب ناب با یک دلبر زیبارو در  باغی سرسبز واحتمالا در کنار جوی آب روان حاصل بشه برای من لذتی داره که هیچ پادشاهی اون رو درک نمیکنه ویاکم از پادشاهی  نیست.

شاد وخرم باشید

گر دست دهد ز مغز گندم نانی

از می کدوی ز گوسفندی رانی

با ماهرخی نشسته در ویرانی

عیشی بود آن نه حدّ هر سلطانی 

فرش زیبایی،بافت تبریز، در موزه فرش ایران وجود دارد که این رباعی همراه با تصویری خیالی از خیام در کنار ماهرخی فرخنده روی، بر آن نقش گرفته که بسیار زیباست. 

سلام بر مهربانان 

گر نان و کباب و جام باشد در بر 

در باغ و لب جوی و کنار دلبر 

درد و غم و رنج دگران چون بینی 

عیشت بشود زایل و عمرت آخر 

سپاس از همه دوستان