رباعی شمارهٔ ۱۵۸
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ به خوانش داوود ملک زاده
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ به خوانش زهرا بهمنی
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ به خوانش نازنین بازیان
رباعی شمارهٔ ۱۵۸ به خوانش علی قلندری
حاشیه ها
Gooya dar mesraye nakhoste beyte dovom, "may khor " dorost bashad na "maykhorD"
---
پاسخ: با تشکر از شما، در مصرع مذکور «خورد» با «خور» جایگزین شد.
در باب سنگ کوب کردن در خوردن می با منگ شنیده اید ؟ تا بحال گمان میکردم چون سنگ بر کسی کوبشی حاصل می شود ! گوییا غلت است و از واژهای فرانسوی است که coup یعنی کوبش , حالیا از می منگ بپرهیزیید که به هر لغتی باشد کار را زار میکند!
حکیم که می گویند نخست پنج حکیم یونان است اولی امپدوکلس که امباذقلس به عربی می گویند بعد پیتاگوراس ( فیساغورس) و أرسطو أفلاطون و سقراط هستند ، البته حکیمان جایباش( محل) ندارند ولی حکیم ما هم ابوعلی و رازی وخیام ، سهروردی، فردوسی، ناصرخسرو، نظامی
بر همگان درود ،
حکمای یونان هم به استناد رساله «ضیافت» افلاطون باده می نوشیدند و افلاطون در آثار خود از آن تمجید کرده. نمی دانم چرا برای عده ای باده گساری حکما عجیب است. در هر چیزی افراط مایه تیره بختی است، حتی آب زلال نیز اگر از حد خود خارج شود، همچون سمی مهلک در بدن آدمی عمل میکند و او را در دم می کُشد.
سلام بر همراهان معزز
ای لب زده بر لبان ساغر هر دم
دانی شود از نوش تو عمر خم کم؟
بی درد منوش باده کاین آب حیات
باشد به هزار درد کاری مرهم
سپاس از همه دوستان