از بودنی ای دوست چه داری تیمار

با عرض پوزش ، افکار در اینجا منظور نیست و درست مصرع دوّم اینست :وزفکرت بیهوده دل و جان افگار

خیلی خلاصه
فرمودند
سرنوشت تو از اول نوشته نشده
اینقدر نگو این سرنوشت ماست بخت ماست تقدیر ماست
شاد باش و خوش (بقول مولانا: هرکه راز داند داند که خوشی خوشی کشاند)
اینگونه باش تا بختت و تقدیرت عوض شود به بهترین حال ممکن

سلام بر همنفسان 

بیجاست طمع زدیو قرآن خواندن 

یا بذر وفا دراین جهان رویاندن 

نبود چو به اختیار ما کار جهان 

خوشتر که درآن مرکب شادی راندن

سپاس از دوستان