خلیل‌الله خلیلی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب دردی که ناله آغاز کنم</p></div>
<div class="m2"><p>شوری که سرود شوق را ساز کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چشمی که به سوی خویش چون باز کنم</p></div>
<div class="m2"><p>آن گمشده را از دور آواز کنم</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴۵

یارب دردی که ناله آغاز کنم
شوری که سرود شوق را ساز کنم
چشمی که به سوی خویش چون باز کنم
آن گمشده را از دور آواز کنم

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از خداوند طلب یاری می‌کند تا دردی را آغاز کند که با آن بتواند شوری برانگیز و آهنگی از عشق و شوق بسازد. او به دنبال چشمی است که به سوی خودش باز شود تا بتواند گمشده‌اش را از دور صدا زده و به سوی خود جلب کند.

رباعی شمارهٔ ۴۳

رباعی شمارهٔ ۴۴

هوش مصنوعی: ای خدا، دردی که باعث می‌شود ناله‌ام را شروع کنم و شور و حالی که می‌خواهم آهنگ شادی را بسازم.

یارب دردی که ناله آغاز کنم

شوری که سرود شوق را ساز کنم

هوش مصنوعی: وقتی چشمانم را به سوی خودم می‌گشایم، گمشده‌ام را از دور با نُغمه‌ای صدا می‌زنم.

چشمی که به سوی خویش چون باز کنم

آن گمشده را از دور آواز کنم

رباعی شمارهٔ ۴۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده