خلیل‌الله خلیلی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب سوزی که جسم و جان را سوزم</p></div>
<div class="m2"><p>این کارگه سود و زیان را سوزم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>یک شعلهٔ جان‌سوز که در آتش آن</p></div>
<div class="m2"><p>خود را سوزم هر دو جهان را سوزم</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴۳

یارب سوزی که جسم و جان را سوزم
این کارگه سود و زیان را سوزم
یک شعله جان سوز که در آتش آن
خود را سوزم هر دو جهان را سوزم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از درد و شوقی سخن می‌گوید که باعث سوزش جسم و جانش می‌شود. او خواهان شعله‌ای جان‌سوز است که با آن نه تنها خود را، بلکه تمامی دنیا را بسوزاند. این بیان نشان‌دهنده احساس عمیق و پرشور اوست که در جستجوی حقیقت و عشق بی‌نهایت است.

رباعی شمارهٔ ۴۱

رباعی شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: ای خدا، آتش اشتیاقی دارم که بتواند جسم و جانم را بسوزاند و به خاطر آن، همه سود و زیان دنیا را رها کنم.

یارب سوزی که جسم و جان را سوزم

این کارگه سود و زیان را سوزم

هوش مصنوعی: شعله‌ای سوزان و عمیق در دل دارم که با آن خودم را می‌سوزم و در نتیجه هر دو جهان را شعله‌ور می‌کنم.

یک شعلهٔ جان‌سوز که در آتش آن

خود را سوزم هر دو جهان را سوزم

رباعی شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده