خلیل‌الله خلیلی » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای مرغ شباهنگ دل‌انگیز، بنال</p></div>
<div class="m2"><p>قربان تو، ای طایر شب‌خیز، بنال</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از نالهٔ تو مرغ دلم نالد زار</p></div>
<div class="m2"><p>این ناله به آن ناله درآمیز، بنال</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۴۲

ای مرغ شباهنگ دل انگیز بنال
قربان تو ای طایر شب خیز بنال
از ناله تو مرغ دلم نالد زار
این ناله به آن ناله درآمیز بنال

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از مرغ شباهنگ می‌خواهد تا آواز دل‌انگیزی سر دهد. او به زیبایی این طایر شب‌خیز اشاره می‌کند و از آن می‌خواهد که با ناله‌هایش دل او را نیز به گریه وادار کند. شاعر احساسات عمیقی را از طریق آواز و ناله این پرنده منتقل می‌کند.

رباعی شمارهٔ ۴۰

رباعی شمارهٔ ۴۱

هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی خوش‌آواز و زیبا، برای تو ناله می‌کنم، ای پرنده‌ی شب‌رو، ناله کن.

ای مرغ شباهنگ دل‌انگیز، بنال

قربان تو، ای طایر شب‌خیز، بنال

هوش مصنوعی: از صدای ناشی از اندوه تو، دل من نیز بی‌اندازه ناراحت می‌شود. این صداها را به هم بپیوند و با هم زاری کنیم.

از نالهٔ تو مرغ دلم نالد زار

این ناله به آن ناله درآمیز، بنال

رباعی شمارهٔ ۴۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده