هوش مصنوعی: ای آسمان دچار خشم تو، اگر تو گنبد آسمانی به شکل طاقی و پایدار نباشی، پس چرا چنین بی‌هدف و بی‌برنامه‌ای رفتار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: اگر آتش و آب را به هم بیاوری، وضعیت درخت سبز نشان دهنده وجود آتش در آن خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر کاری که با فرمان تو انجام شود، آسان‌تر است و هر مشکلی که برای جهان دشوار به نظر می‌رسد، با اراده تو حل می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر نور محبت تو به باغ نتابید، پس چگونه پرنده‌ای برای پیدا کردن گل به این گلزار نخواهد آمد؟

هوش مصنوعی: عرش مانند تصویری از نوشیدنی‌های گوارا و شیرین توست، یا شاید حبابی است بر روی دریاچه‌ای نادر و ارزشمند.

هوش مصنوعی: درک عمیق و واقعی از تو ممکن نیست، حتی اگر کسی مانند مورچه تمام آسمان‌ها را زیر و رو کند و بگردد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز افراد خاصی به مکانی که پر از عظمت است راهی ندارد و فقط کسانی که به کمال فکری دست یافته‌اند می‌توانند به آنجا برسند.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که نماد اندیشه و تفکر است، همیشه در جستجوی شناخت و حقیقت توست؛ اگر هم به عالم بالاتر پرواز کند، در نهایت به مقصد و هدف خود خواهد رسید.

هوش مصنوعی: با وجودی که دو صد بار تلاش کند تا به درک عمیق‌تری از وجود و ماهیت تو برسد، هیچ چیز از راز و عظمت تو نخواهد فهمید و همچنان ناآگاه خواهد ماند.

هوش مصنوعی: عجیب‌تر این است که روح به بدن‌ها نزدیک‌تر است، حتی نزدیک‌تر از دید چشم به اشیاء.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای به خورشید دسترسی ندارد، هیچ چیز دیگری جز ناتوانی و ضعف خود او را از پرواز باز نمی‌دارد.

هوش مصنوعی: خالد، تو که در دامن خواسته‌ها غرق شده‌ای، با ناله و گریه پیش خدای مهربان برو، شاید که این ناله و زاری تو مفید باشد.