هوش مصنوعی: من یک پادشاه دارم که با شوکت و عظمت خود، قدرتی دارد که جان‌ها در برابر او به مانند لشگری زیر پا می‌روند و سوارش، شبدیز، بر آنان می‌تازد.

هوش مصنوعی: وقتی که لب‌های نازک او را به هم می‌زند، می‌توان دید که مانند دندان‌هایش، زیبایی و دلربایی او به وضوح نمایان است و با شیرینی خاصی همچون قند در هم آمیزه شده است.

هوش مصنوعی: اگر بر روی گلبرگ‌ها نقشی از خوشبویی مشک به جا بماند، چه کسی می‌تواند تصویر چهره و خطی که از عطر عنبر ناشی می‌شود را بکشد؟

هوش مصنوعی: در پشت آینه می‌توان چهره‌اش را دید، اما به خاطر زخم‌ها و فرورفتگی‌هایی که از تیرهای چشمان او به وجود آمده، تصویرش به خوبی نمایان نمی‌شود.

هوش مصنوعی: آنچه که خار قاقم با برگ گل نسرین می‌کند، دل نمی‌تواند هرگز از تیر تیز او ببیند.

هوش مصنوعی: اگر خالد به شیرینی صورت خسرود نگاه می‌کرد، بدون شک دل پرویز نیز شاد می‌شد و احساس خوشی می‌کرد.