هوش مصنوعی: ای دلجویت از باغ جهانی مانند شمشاد، هدف من از وجود تو در دنیای هستی، دیدن چهره توست.

هوش مصنوعی: از نور خورشید تو فقط به دنبال زیبایی‌ات هستم و تاریکی موهایت در شب هدف من است.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به مقام و جایگاه آدمی اشاره می‌کند. او می‌پرسد که آیا فرشته‌ای می‌تواند در برابر انسانی که از خاک ساخته شده، سجده کند، اگر نبودند آن ویژگی‌های منحصر به فرد و زیبایی که در ابروهای او نهفته است؟ به نوعی، شاعر به ارزش‌های درونی و ظاهری انسان اشاره می‌کند و زیبا بودن او را دلیل بزرگی و احترام می‌داند.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و فریبنده‌ات باعث شده تا دل‌های عاشقان در هر گوشه، بر اثر عشق و جذابیت تو، دچار درد و رنج شوند و به دور کوچه‌های تو بیفتند.

هوش مصنوعی: من طاقت این را ندارم که بدون پرده از زیبایی تو صحبت کنم، اما برای من دشوار است که از زیبایی خوبرویان دیگر بدون اشاره به زیبایی تو ستایش کنم.

هوش مصنوعی: گل با خنده‌اش نشاط می‌آورد، پیچ و تاب سنبل بر زبان تشنگی صحبت می‌کند. چشمان دلنشین و زیبایی گیسوانت همگی در انتظار هستند.

هوش مصنوعی: اگر خالد از بوی مشک سخن بگوید، عزیزم! نگو این نادرست است؛ چرا که چین زلف تو و خال هندی تو هدف اوست.