هوش مصنوعی: واژه‌ها و زیبایی‌های چهره‌اش به قدری دلربا و جذاب است که هر بار که به آن نگاه می‌کنم، گویی از وجودش هزار گل زیبا به وجود می‌آید و دل‌ها را به دام می‌اندازد.

هوش مصنوعی: در ورق‌هایش دوصد یاقوت به رنگ رمان وجود داشت و هر قطره شبنم که بر پیشانی لولوی شاهزاده نشسته بود، در دستان او مانند جواهر می‌درخشید.

هوش مصنوعی: صحبت کردن درباره زیبایی لب‌های او تنها برای ابراز پشیمانی است و این نشان‌دهنده نادانی است. همین نکته برای بیان نسبت به چهره معشوقش کافی است.

هوش مصنوعی: پیراهن فیروزه‌ای او به صد تکه تبدیل شده، اما او همچنان با نیکوکاری و زیبایی خود، مانند ماه کامل در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به زیبایی و شکوه آفرینش دارد، به طوری که می‌گوید چه نقشی است که خالق ازل در باغ دنیا به نمایش گذاشته است؛ هزاران زیبایی و آفرینش را می‌توان در این گلستان مشاهده کرد، و باید بر هنر و ذوق خالق که همچون قلمی با ارزش و گرانبهاست، تحسین کرد.

هوش مصنوعی: از بی نیازی و خیرخواهی او، چهره‌اش پر از خوشحالی است و ظاهری همچون حوری دارد و بویی مانند عطر آهوهای تاتاری به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که زیبایی و نرمی او در میان مردم نمایان می‌شود، می‌بینی که زلیخا، که عاشق یوسف است، در حقیقت، خواهان بسیاری از یوسف‌های مصری دیگر هم هست و آن‌ها را مثل کالا در بازار به فروش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در این زمان، تنها کسی می‌تواند بر اوضاع مسلط باشد که تفاوتی بین افراد با دل و روح و تصویر دیوار نبیند.

هوش مصنوعی: نگاه کردن به زیبایی و دلربایی عشق، بدون داشتن دلبر و محبوب، بی‌فایده است. پروانه‌ای مثل بلبل، به شمع و گل عشق می‌ورزد و خود را به آنها نزدیک می‌کند.