هوش مصنوعی: روز من به خاطر دوری شبی تاریک و غم‌انگیز شده است. دل من همچون گل لاله‌ای که از درد و غم داغ دیده، تغییر کرده و حالتی دیگر پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: دل من از ظلم روزگار چنان سنگین شده که بار غم بی‌قراری و دوری را به دوش می‌کشم و این بار دوباره سنگین‌تر شده است.

هوش مصنوعی: بدن من از درد دوری خم شده و اشک‌های خونینم بر هر مژه‌ام نشسته است.

هوش مصنوعی: به خاطر این اندوه، می‌خواهم گریبان خود را پاره کنم، همچنان که گل‌ها از این غم پژمرده می‌شوند، حالا جانم همچون گلی جدید در باغ زیبایی به سر می‌برد و دیگر نمی‌خواهند که به دستار خود ادامه دهم.

هوش مصنوعی: من بدون دلیل غم و اندوه خود را رها کردم، مانند این که هرگز نمی‌توانیم حمایت‌گری دیگر پیدا کنیم.

هوش مصنوعی: بی‌وفایی با کسانی که وفادارند، کار درستی نیست، به‌ویژه اینکه دوستی وفادار مانند آن پیدا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: اگر کبک دری را یک بار ببیند و در حرکتش تماشا کند، هرگز نمی‌تواند رفتاری متفاوت از آنچه دیده است، از خود نشان دهد.

هوش مصنوعی: به زیبایی‌های محبوبان دل نبند، چون در دامان عشق ممکن است به رسوایی دچار شوی. مراقب باش که هر لحظه، قلبت به دیگر دلبران نرود.