هوش مصنوعی: هیچ کس به اندازه یاری که من دارم، خوش شانس و با طبع نیکو نیست. او چهره‌ای زیبا و چهره‌اش روشن است، مانند ماه و ستاره‌ای خوشبخت.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ویژگی‌های زیبا و دلنشین یک شخص اشاره دارد. او را با صفات مشابه با موجودات طبیعی و زیبا مانند صنوبر، آهو و کبک توصیف می‌کند که نشان‌دهنده جذابیت، لطافت و زیبایی اوست. این توصیفات به خلق و خو، شکل و شمایل او نیز اشاره دارد، به طوری که او را انسانی با ویژگی‌های دلربا و گرانقدر معرفی می‌کند.

هوش مصنوعی: پیشانی من، زیبای پری‌چهر، ستمگر و دل‌آزار، شاه بی‌تاب، بت مست و شاداب، نگار آتشین، ماه درخشان.

هوش مصنوعی: چهره‌اش مانند خورشید درخشان است، صورتش مثل ماه زیبایی دارد، موهایش شبیه سنبل خوشبو است، خط لب‌هایش به رنگ سبزه و دهانش به شکل غنچه گل است. لب‌هایش به رنگ پسته است و زبانش مانند طوطی شیرین‌گو است که سخنانش مانند شکر خوشمزه است.

هوش مصنوعی: شراب و گل و عطر و بویی که در همه جا هست، از زیبایی و جذابیت او شرمنده‌اند و نمی‌توانند با زیبایی‌های او رقابت کنند.

هوش مصنوعی: صبح که شد، زیبایی و فریب ناز و دلربایی او از میان رفت. عقل از سرم رفت، جانم از بدنم جدا شد، و صبرم از دل رفته است. دلم هم از نزد خود دور شده است.

هوش مصنوعی: از چشمان سیاه و زیبای او، تیر و کمان و خنجر، مانند وسائل جنگی بر قتل عاشقانه‌ای نظم و ترتیب یافته است.