هوش مصنوعی: ای کسی که به امید رسیدن به تو، تلخی جدایی را به شیرینی می‌چشیم، درد نازکت همچون قطره‌ای دلچسب در گلویمان جا گرفته است.

هوش مصنوعی: لذت زیبایی خال صورت تو از دل من پاک نشد، و چه باصفاست آن بچه هندو که همچون مینوست و بسیار دلپذیر است.

هوش مصنوعی: گاهی مژگان تو دل مرا به دست می‌گیرد و در موقعی دیگر، طرح زیبای چهره‌ات در گلستان، هم مانند خار و هم مثل نعناع خوشبو است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر دوری تو به شدت در تنگنا است و به مرز جان دادن نزدیک شده است. اما عاقل‌ها نمی‌دانند که بی‌حالی و بی‌حیات بودن برای بی‌عاشقان لذت بخش نیست.

هوش مصنوعی: یادگار خورشید چهره‌ات در دل روشنایی می‌بخشد و حتی در محبسی که در آن هستی، نور تابناک او لذت‌آور است.

هوش مصنوعی: خار غنچه و تیر مژگانت، چون گل‌های خوش‌بو به جان بلبل می‌نشیند.

هوش مصنوعی: زیبایی او را به بهشت تشبیه نکن، چون عذاب جهنم را هزار بار از آن باغ خوشمزه‌اش برای من قابل تحمل‌تر است.