هوش مصنوعی: من برای به دست آوردن عشق تو، حتی با جانم وام گرفته‌ام، اما حالا که این جان را نیز داشتم، چگونه می‌توانم دین تو را ادا کنم؟

هوش مصنوعی: در غیاب تو، شب تاریک و طولانی شده و من ناچار می‌توانم تماشای زلف‌های تو را به صورت خلاصه‌وار در نظر بگیرم.

هوش مصنوعی: ماه نو بر نشانه‌های ثابت عقرب و پروین در حال حرکت است و چه زیبایی دارد شکل‌های بدون نقص تو.

هوش مصنوعی: وقتی که زنجیرها به پا می‌شود و رازها کشف نمی‌شود، اگر به دور خون که بر زمین می‌ریزد نگاه نکنند، همچون توپ چوگان زلف‌های تو خواهد چرخید.

هوش مصنوعی: این بیت به مفهوم این است که وقتی به وجود شمس و یکتایی او توجه کنیم، هیچ چیز دیگری نمی‌تواند به عنوان جزئی از او یا جدا از او وجود داشته باشد. در این حالت، ویژگی‌ها و زوایای ظاهری مانند دهان و زلف دیگر معنایی نخواهند داشت، چرا که تمام این موارد در مقابل وجود واقعی و یکتای او کمرنگ می‌شوند.

هوش مصنوعی: چشم بیمار تو با هر اشاره‌ای به تو قدرت شفابخشی می‌دهد، ولی کسی مثل بوعلی سینا نمی‌تواند به راز و حکمت نگاه تو پی ببرد.

هوش مصنوعی: چهره‌ات به قدری زیباست که نور و تازگی هوا را تحت تاثیر قرار داده و زیبایی صورتت را نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: اگر خالد درباره ابروی سیاه و زیبایت سخن بگوید، چه کمانی به ظرافت و زیبایی ابرویت کشیده می‌شود.