هوش مصنوعی: در برابر زیبایی و جاذبه‌های چهره‌ات بی‌فایده به عبادت پرداختم و به سمت معبدی که عشق توست، به طور بی‌حاصل سجده کردم.

هوش مصنوعی: این بیت به این مفهوم اشاره دارد که کسی در حال درخواست کمک یا یاری از شخص دیگری است، اما تلاش‌هایش به نتیجه نمی‌رسد. او به نوعی گرفتار و وابسته به آن شخص است و احساس می‌کند که زنجیرهای وابستگی‌اش بی‌فایده و بی‌نتیجه است. در واقع، او در تلاش است تا به وضعیت بهتری برسد، اما تلاشش بی‌ثمر می‌ماند.

هوش مصنوعی: وقتی بر سر راهت خاک افتاده و مانع شده است، ناله و زاری من در شب‌های تار برای تو بی‌فایده و بی‌معنا بوده است.

هوش مصنوعی: موهای تو را که به مانند مشک می‌دانستم، اشتباه کردم. نسبت دادن چهره‌ات به خورشید هم کار بیهوده‌ای بود؛ اشتباه کردم.

هوش مصنوعی: ناخدای کشتی، در دل خود ترس و ستم را پذیرفته و به خاطر خواهش‌های دلش، برای تو بی‌فایده و بی‌هدف تلاش کرده است.

هوش مصنوعی: به جان و دل به نگاه تو وابسته شدم و این تصمیمی اشتباه بود. جانم فدای چشمان جادویی‌ات؛ اما بیهوده و بی‌معنی بود که چنین احساسی داشته باشم.

هوش مصنوعی: اگر خونم را بر رویت بریزم، صدها خون بهای آن می‌ارزد، ولی بی‌فایده است که از تو گله و شکایت کنیم، چون در نهایت بی‌ثمر است.