هوش مصنوعی: هرگز بر من رحمتی نخواهی داشت، چون متوجه شدم که تو از خدا می‌ترسی.

هوش مصنوعی: ما در بازی عشق تو جان خود را باختیم، اما با وجود آن دو چهره تو، سلطنت و نگرانی از باخت برای ما اهمیتی ندارد.

هوش مصنوعی: برای رفع مشکل و ناراحتی‌ام، از تو تقاضایی دارم. اگر درد و رنجی وجود ندارد، خواهش می‌کنم با صحبت‌های شیرینت مرا شاد کن.

هوش مصنوعی: گفتم آیا زندگی وجود دارد که جان را شاداب کند؟ گفت: کمتر از این حرف‌های بیهوده نزن، زندگی وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر بعد از مرگم بر بالینم بیایند و مرا ببینند، تنها خواسته‌ام از خدای این است که دیگر مرگ نباشد.

هوش مصنوعی: این غزل زیبا و دلنواز از نظر بلاغت، تنها درخور کسی مانند شاعر هرات است و دیگر کسی نمی‌تواند به این خوبی آن را بسازد.