هوش مصنوعی: اینجا محلی است که محبوب من حضور دارد، اما من نمی‌دانم که روح من در کجاست. اینجا منزل محبوبان است، اما نمی‌دانم که سلطان من کجا است.

هوش مصنوعی: مانند مجنون که در میان کوه‌های هامون سرگردان است، برای او به هر سو می‌دوم و به دنبالش می‌گردم، اما نمی‌دانم دقیقاً کجاست.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها مانند صفی از زیبارویان به نمایش درآمده‌اند. من، شاه زیبایان هستم، اما نمی‌دانم خورشید روشنی‌ام کجاست.

هوش مصنوعی: من در این شب تاریک هجران، بسیار گیج و سردرگم هستم. به دنبال روشنایی می‌گردم، اما نمی‌دانم شمعی که می‌تواند این مکان را روشن کند، کجاست؟

هوش مصنوعی: من غمگین و بی‌قرارم و دردی در دل دارم. ای محبوب، جایی که آرامش و درمان من باشد کجاست؟

هوش مصنوعی: در فصل پاییز، من بلبل غمگینی هستم که شیفته و شیدای گل است. ای کاش که گل زیبای بهشت را پیدا می‌کردم!

هوش مصنوعی: من همچون قمری ناتوان هستم که گردن من از طوق وفا پر شده و در هر سو صدای خوشی به گوش می‌رسد، اما نمی‌دانم معشوق من کجاست که با زیبایی خود دل‌ها را می‌رباید.

هوش مصنوعی: دل دوباره به فکر سخن گفتن افتاده و باز مجالس را پر از زیبایی و نکات جالب می‌کند. من می‌خواهم بدانم چه کسی در این محفل می‌تواند مانند او سخن بگوید؟

هوش مصنوعی: خالدا به خاطر زیبایی‌های دنیا احساس غم دارد و از دلربای نازنین و معشوقه‌اش می‌پرسد که آتش و زیبایی‌اش کجاست؟