هوش مصنوعی: شنیده‌ام که نواساز راز باغ را از فغفور چین یاد گرفته و به همین خاطر چنین نغمه زیبایی می‌سازد.

هوش مصنوعی: شخصی که شب بر روی تخت خوابیده بود، خواب عجیبی دید و به شدت ترسید.

هوش مصنوعی: شاه جهانجو در خواب دید که به سرعت در حال شکار در نخلزار است.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر پرواز و بلندی پرواز دیگران به خود می‌بالد، نمی‌تواند به او نزدیک شود و او را در دست بگیرد.

هوش مصنوعی: ناگهان سیمرغی ظاهر شد و با چنگال خود به یک باز حمله کرد و آن را ربود.

هوش مصنوعی: از این وحشت بیدار شد و تاجور آمد و بر تخت زر نشست.

هوش مصنوعی: ناگهان خادمان به او رسیدند و گفتند: ای پادشاه با روح روشن!

هوش مصنوعی: در شب، دختری زیبا و دلربا مانند حوری، به آرامی نشسته است و نورانی و درخشان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: از شهر بیرون کن بار گران را، زیرا تمام زیبایی‌های دنیا به ما تبدیل به تلخی شده است.

هوش مصنوعی: هنگامی که فغفور خبر را شنید، زبان به سخن گشود و گفت که تاج و تختش به طور کامل در حال نابودی است.

هوش مصنوعی: پس از آن، در حرم با آشفته‌حالی به پا خاست و پرچم علم را بر بالای قصر دختر برافراشت.

هوش مصنوعی: او به شدت تلاش کرد، اما بی‌نتیجه ماند. چشمانش از فکر کردن بسیار، همچون خون جاری شد.

هوش مصنوعی: پس از آنکه از ایوان خارج شد، قدم به تخت گذاشت و در میان دریایی از اندوه، زود لباسش را به دور انداخت.

هوش مصنوعی: با فرمان شاه، منادی ندا داد که مردم از خوشحالی همراه با شادی خود را جدا کنند.

هوش مصنوعی: از دروازه‌ها به سمت هامون می‌روند و بی‌هیچ توقفی از شهر خارج می‌شوند.

هوش مصنوعی: به دنبال پادشاه در حرکت و تلاش است، زیرا او به فرمان فرمانروای جهانی است.

هوش مصنوعی: ناگهان سواری مانند باد ظاهر شد و به سوی جنگجوئی که هیکلش سبک و چابک بود، روانه گردید.

هوش مصنوعی: هنگامی که از دروازه‌ها خارج شدند و به جستجو پرداختند، سرها را بالا بردند و با امید و شجاعت راهی شدند.

هوش مصنوعی: ابتدا، یکی از خدمتکاران معروف فغفور چین انتخاب شد که بیش از چهارصد فرد نامدار را در خدمت داشت.

هوش مصنوعی: آن اسب تندرو که زود خیز بود، در آن بار به حرکت درآمد و او را دید که یال و گردن و بازویش همچنان زیبا و رونق دارد.

هوش مصنوعی: نام فرستنده چون چکشی بر سرش فرود آمد و از کینه‌ات روز را به رنگ آبی بدل کرده‌ای.

هوش مصنوعی: وقتی مرسام را دید، به سوی او شتافت و سام فرخنده راه را پیدا کرد.

هوش مصنوعی: او می‌خواست که راز او پنهان بماند و هیچ‌کس نتواند نشانه‌ای از آن پیدا کند.

هوش مصنوعی: اسب زیبا و خوش‌چهره را رها کرد و افسار آن را به دست نگه داشت، مانند فیل مست که به این سو و آن سو می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی که سرش را بلند می‌کند و به عبادت مشغول می‌شود، در همان لحظه درمی‌یابد که زیبایی رخ لاله به چه صورت است.

هوش مصنوعی: شخصی با صدای بلند به سمت سام گفت که اکنون باید با صداقت و آرامش رفتار کند.

هوش مصنوعی: به زبان خود دقت کن و دروغ نگو، زیرا عقل و خرد تو را روشن نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: زبانت را بر حقیقت و راستی بیان کن، که این بهتر است از هرگونه نقص و کم و کسر.

هوش مصنوعی: کسی که دروغ‌گو باشد، بهتر است که در دام خطر و مشکل فرو رود.

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌گویی دروغ به کیش اجازه نده که دل‌ات از شادی روشن بماند.

هوش مصنوعی: چهرهٔ خوشبختی تو همیشه بد می‌شود و به همین خاطر، امیدوارم که دل تو همیشه آرامش یابد.

هوش مصنوعی: از دستم کنترل سخن خارج شد و به نوعی تبدیل به سازنده‌ی نغمه‌های کلام شدم.

هوش مصنوعی: از نبرد و جنگ، تو را می‌گویم که همه غم‌ها را فراموش کن و از دل خود پاک‌سازی کن.

هوش مصنوعی: تکش از سام می‌خواهد که با صداقت و راستی به او بگوید که پری‌دخت زیبا کجاست.

هوش مصنوعی: وقتی که او سرش را بالا می‌آورد و به تو نگاه می‌کند، تو خودت او را خلق کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چگونه از بند و حصر رهایی یافتی و بر ما وارد شدی؟

هوش مصنوعی: سام سرافراز، وقتی دید که آب بر سرش گذشته است، سرش را بالا گرفت و خود را محکم نگه داشت.

هوش مصنوعی: وقتی پرده از راز آن برداشت، و رازش مشخص شد، زبان به گفت و گو باز شد.

هوش مصنوعی: خداوند فرمان رهایی مرا صادر کرد و از من بر رادمردان گذشت.

هوش مصنوعی: از حسادت و بدخواهی، راز زیبایی چهره ماه پنهان ماند و او از گفتار او در حیرت فرو رفت.

هوش مصنوعی: سوال کرد درباره پری‌دخت و او به این شکل پاسخ داد که جنگجو را توصیف کند.

هوش مصنوعی: وقتی که از دختر پری‌چهره صحبت می‌کنم، به درستی تمام ماجرا را برایت روایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی از قید و زنجیر آزاد شدم، به خاطر دوری او دلم دچار مشکل و ناراحتی شد.

هوش مصنوعی: در دل شب، با حیله و نیرنگ به خانه‌اش نزدیک شدم و در خفا سر خود را بالا بردم.

هوش مصنوعی: یک لحظه چشمم به او افتاد و بعد از آن او را از ایوان به بیرون دیدم.

هوش مصنوعی: او را نشاندم و سپس بر پشت اسب نشسته بود، در حالی که چهره‌اش از سر انکار و نارضایتی می‌درخشید.

هوش مصنوعی: وقتی او را از شهر به دشت بردم، به خاطر شورش و تمردش هیچ‌گاه همراه من نشد.

هوش مصنوعی: بخت بد مرا به آرامش نمی‌رساند و مزه‌ام از شهد زندگی تلخ می‌شد.

هوش مصنوعی: من بارها از او درخواست کردم، اما او با زبان تند و تیزش به من پاسخ می‌داد، گویی که خنجر در دست دارد.

هوش مصنوعی: تأثیر قضاوتی باعث شد که دستی از درد رهایی یابد و آن درد باعث شد که چهره‌اش به رنگ آبی درآید.

هوش مصنوعی: کسی می‌خواست تا موفقیتی به دست آورد، بنابراین به شیوه‌ای تظاهر کرد و با گفتن نادرست‌های لفظی، سعی داشت خود را بهتر از آنچه که هست نشان دهد.

هوش مصنوعی: دوست روشن‌رو که به خاطر مصلحت‌سنجی، تصمیمی نادرست و ناپسند گرفت و به این خاطر، زیبایی و وجهه‌اش را به خطر انداخت.

هوش مصنوعی: با یک لبخند به او نگاه کن، زیرا با صداقت و درستی از این وضعیت ناکافی عبور کرده‌ای.

هوش مصنوعی: عقل و فهم نمی‌تواند این حرف را تأیید کند که دستی زیبا و دلربا از دام عشق رها شود.

هوش مصنوعی: یک نفر از سران معروف دشمنان را به سمت پادشاه فرستادند.

هوش مصنوعی: به او گفت که سریع‌تر پیش برو و با پادشاه صحبت کن و از سام یل، قهرمان بزرگ صحبت کن.

هوش مصنوعی: کسی که از بار سنگین مشکلات رهایی یافته، مانند گوری که از زیر خاک بیرون آمده و آرام نشسته است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به جز او نشانه‌ای از زیبایی او ندارد، زیرا که اسب او را از پشت کشانده است.

هوش مصنوعی: وقتی او ما را دید، بر جای خود ماند و شروع به گفتگو کرد و صحنه را به نحو قابل توجهی تزیین کرد.

هوش مصنوعی: من او را به سرعت از کاخ بردم، که نشان‌دهنده‌ی سبکی دست من است.

هوش مصنوعی: وقتی آن شخص برجسته و معروف به چین رفت، مانند نهنگی که به دریا می‌رود، در آنجا به شدت وارد موضوع یا ماجرا شد.

هوش مصنوعی: وقتی سپاه را به یک سمت هدایت کردند، به سام دلاور حمله کردند و او را به جنگ کشاندند.

هوش مصنوعی: سام از جنگ ترکان به شدت ناراحت شد و دلش پر از غم و اندوه گردید، زیرا مشکلاتی که برایش پیش آمده، به نوعی نشان‌دهنده بداقبالی او بود.

هوش مصنوعی: او با سواران چینی درگیر شد و دستانش را برای ایجاد صلح و محبت گشود.