هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به فرهنگ و سنت‌های ارجمند فریدون و جم شده است که پرچم و نماد خود را در قصر فغفور بر افراشته‌اند. به نوعی، نشان‌دهنده‌ی افتخار و عظمت گذشته است که در فضای سیاسی و اجتماعی آن زمان نمایان شده است.

هوش مصنوعی: یک بار در گنبد آسمان، نورانی و درخشان مانند خورشید را مشاهده کردم.

هوش مصنوعی: پرچم را بلند کرده‌اند و در زیر نور ماه، تخت و تاج پادشاهی در برابر مردم قرار دارد.

هوش مصنوعی: شاهی با تاجی زیبا ایستاده است و یک گروه یا جمعیتی از او فاصله گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: چون جیپال و قیصر، دو پادشاه بزرگ، که دوصد بندۀ آن‌ها در هر مکان به خاطر حیرت و شگفتی از مقامشان، سر به زیر انداخته‌اند.

هوش مصنوعی: جهان به گونه‌ای است که پادشاهان برای فتح سرزمین‌های جدید تلاش می‌کنند، اما در عین حال، این کارها به اندازه‌ای که باید، از مقام و احترام غلامان پایین نیستند.

هوش مصنوعی: دلارای ترک‌ها به قدری امیدوارکننده و برجسته شده که صدای نعره‌ی شادیمان به آسمان‌ها رسیده است.

هوش مصنوعی: در خانه‌ی خدمتکاران، یکی سازنده‌ی عود و دیگری سوزاننده‌ی آن است.

هوش مصنوعی: آوای سرایندگان، نوای زنده و پر شور شراب در فضای هنری را می‌سازد.

هوش مصنوعی: دو دسته از خدمتگزاران با کلاهی طلایی در صفی منظم دور بارگاه ایستاده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر موهای نسرین را به هم گره زده‌اند، همچون رشته‌ای از مو که به درخت سرو نقره‌ای بسته شده است.

هوش مصنوعی: لب‌های زیبا و دلبران مانند قند شیرین و پراکنده‌اند، و شکوه و زیبایی آن‌ها همچون ماه در آسمان می‌درخشد.

هوش مصنوعی: شراب را در لیوان بلورین ریخته و دائم در حال گردش است. ساغر همیشه آماده است.

هوش مصنوعی: یک پادشاه شرق بر تختی از عاج نشسته است و تاجی درخشان از یاقوت بر سر دارد.

هوش مصنوعی: فرشی گسترده شده است از پارچه‌ای نرم و زیبا که با سنگ‌های قیمتی زینت شده و در آن جلوه‌ای خاص وجود دارد.

هوش مصنوعی: سام از در بارگاه وارد شد و کلاهی از سنگ‌های قیمتی بر سر گذاشته بود.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی، فرهنگ و عقل و دانایی، نشان‌دهنده شجاعت و مردانگی یک فرد است.

هوش مصنوعی: زمین هفت بار به خدمت پروردگار سجده کرد و ستایش گفت و سپس زبان گشود.

هوش مصنوعی: ای شاه، دنیا در برابر تو به حالت سرافراز و فروتنی ایستاده است، که همگان و بزرگان همگی در مقابلت خضوع دارند.

هوش مصنوعی: دل من از عشق تو روشن شده است، مانند آفتابی که بلند و درخشان است. تو برای شاهان آسمان جایگاهی ویژه داری.

هوش مصنوعی: تو مانند خورشید، قدرتی داری که جهانیان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و دشمنان تو در برابر این قدرت، ضعیف و ناتوان هستند.

هوش مصنوعی: سپس او بر شاه ظرف‌های پر از جواهر را به عنوان هدیه می‌گستراند.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های گوهرهای بدخشان، درخشش آن‌ها به چشم می‌آید، همان‌گونه که درخشش یاقوت، فیروزه، نقره و طلا نیز مشهود است.

هوش مصنوعی: بسیاری از هدایا را به دربار فرستادند و در این میان، هم شاه و هم سربازان مجذوب و متوجه شدند.

هوش مصنوعی: پس آن دیو بزرگ به سوی شاه رفت و با احترام دست او را فشرد.

هوش مصنوعی: او دست و پای فردی را بوسید و پس از آن از شاهی پرسید که خوشبخت و پیروز است.

هوش مصنوعی: این بیت به بررسی منبع و طبیعت وجود یک فرد خاص یا ویژگی‌های او می‌پردازد. گویا گویننده تعجب کرده که از کجا می‌توان چنین شخصیتی را با ویژگی‌هایی خاص و برجسته پیدا کرد. به عبارتی، او به دنبال ریشه و هویت این ویژگی‌ها و چگونگی پیدایش آن می‌گردد.

هوش مصنوعی: سعدان پیر به زمین احترام گذاشت و به ستایش شاهی پرداخت که ذهنی روشن و آگاه دارد.

هوش مصنوعی: مامن و پناهی که بر روی زمین و در زیر آسمان وجود دارد، به خاطر توست و همه امکانات و نعمت‌ها به تو اختصاص دارد.

هوش مصنوعی: ماه، تصویری از شمع در گوشه خلوت تو است و آسمان، طرحی از دامن مکان تو را به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: ای کسی که جهان را زیر فرمان خود داری و پدران بزرگ و شایسته‌ای داشته‌ای، به پادشاهی و فرمانروایی خوش آمدی.

هوش مصنوعی: وقتی که دنیا را به سرعت بگردانم، برادرم در دورترین نقطه زابل باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: حالا مدتی است که از این دنیای مادی خارج شده و جوانی از آنجا باقی مانده است.

هوش مصنوعی: وقتی جوان از زابل عبور کرد، تصمیم به سفر گرفت.

هوش مصنوعی: با اراده و قصدی مشخص، به سمت این مکان مقدس رفت و چهره‌اش را به سوی شاه گرداند.

هوش مصنوعی: پس از آنکه سوسن زبان باز کرد، گفت آنچه که سام او در سفر انجام داده بود.

هوش مصنوعی: حال دختر زیبای پری‌چهره، به قدری دل‌انگیز است که گویی در جادویی از تزیینات و زیبایی‌های گرانبها گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: پسر از پدر دربارهٔ جنگ مکوکال و دلاوری‌های نر صحبت کرد و همهٔ وقایع را به او بازگو کرد.

هوش مصنوعی: او شجاعت و دلیری خود را به نمایش گذاشت و از هر گام که در راه نبرد برداشته بود، یاد کرد.

هوش مصنوعی: وقتی فغفور صدای او را شنید، به او توجه کرد و سرش را از بالای طاق ایوان بلند کرد.

هوش مصنوعی: در آن جشن، روح سام به خاطر شوق، در حال تماشای شادی همچون ماه درخشید.

هوش مصنوعی: پادشاه جام می به او داد و او را نشاند. سپس دستور داد تا او را با احترام ویژه‌ای مورد پذیرایی قرار دهند.

هوش مصنوعی: یک شاهزاده کیانی کلاه خود را بر سر گذاشت و به مردم قول‌های زیادی درباره ثروت و امکانات جدید داد.

هوش مصنوعی: پس از آن، زمانی که جمعیت جامی را از لیوان‌ طلایی برداشتند، از آن نوشیدنی لذت بردند.

هوش مصنوعی: مردم خوشحال و شاداب، موسیقی را آغاز کردند و با نواختن سازهایی مانند چنگ و بربط، جشن و سرور را در کنار همدیگر تجربة کردند.

هوش مصنوعی: خدمتگزاران با زبان شیرین، در حال نوشیدن شراب، با صدای بلند در کنار پرده‌ها مشغول فعالیت هستند.

هوش مصنوعی: ماه، به مانند ساقی، جامی را که رنگش از لعل خورشید است، به گردش آورده و همچون خورشید در حرکت است.

هوش مصنوعی: توده‌ای از دانه‌های نقره به جای شکر، مروارید و سنگ‌های گرانبها را به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: دست‌هایی که با لطف و محبت در کمر می‌چرخند، در برابر تلخی‌هایی که با زبان شیرین به ما می‌زنند، چنگی به دل نمی‌زنند.

هوش مصنوعی: این بیت به تأثیرگذاری یک چیز بر سام و فغفور اشاره دارد و می‌گوید که این تأثیر باعث شده آن‌ها هر دو، ویژگی‌ها و زیبایی‌هایی مانند گلنار پیدا کنند. به نوعی، این تغییر بر روی شخصیت و رفتار آن‌ها اثر گذاشته است.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی و دلربایی صورت کسانی که به ترک‌ها معروفند اشاره شده است. خنده‌های شیرین آن‌ها مانند آتش سوزانی است که جذابیت و ظرافت چهره‌شان را مضاعف می‌کند و این احساس در دست آن‌ها همچون جواهر و قیمت بالایی جلوه‌گر است.

هوش مصنوعی: دلش آتش گرفته و مثل عود در حال سوختن است، گویی خداوند با این آتش صدای طعنه و انتقادات داوود را به گوشش می‌رساند.

هوش مصنوعی: شراب سرخ رنگ و صدای زنگی که از لب‌های زیبا و قرمز ساقی می‌آید، به همراه صدای جاری رود.

هوش مصنوعی: این شعر به معنای ناتوانی در آرامش و قرار گرفتن به خاطر دوستان و حریفان است. نویسنده بیان می‌کند که از جان و دل برای دیگران تلاش کرده و تمام تلاشش را برای حفظ رابطه و ایجاد آرامش صرف کرده است. در واقع، او نمی‌تواند بی‌تفاوت باشد و همیشه در تلاش برای کمک به دیگران است.

هوش مصنوعی: بتانی که از آتش دود نمی‌بینند، گیسوانشان را بر آتش می‌افکنند تا چوب عود بسوزد.

هوش مصنوعی: در هر گوشه‌ای درختانی با شکوه و زیبا در حال رشد هستند و از هر برج، نوری همچون ماه درخشان و دل‌انگیز منتشر شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی با نیاز خود سر به زیر می‌اندازد و مستی خوشی را تجربه می‌کند، در حالی که با دست‌های خود عشق و دل‌های دیگران را به چنگ می‌آورد.

هوش مصنوعی: در هر گوشه از میهن، نشانه‌هایی از فرهنگ و زیبایی‌های مختلف دیده می‌شود و زلفی مجعد و زیبا به یادگار مانده است.

هوش مصنوعی: ماه درخشان و زیبا، با گلابی در دست و گیسوان معطرش مانند عطرعنبر به صورت آتشین مزین است.

هوش مصنوعی: سبک و لطیف شدن روح ترکان با زیبایی‌های خاص خود، باعث شده که آنها تحت تأثیر لذت‌های شدید قرار بگیرند.

هوش مصنوعی: مجسمه‌های زیبا در حال مستی، در لیوانی آویزان شده‌اند و جامی از دست رفته و نوشیدنی به زمین ریخته است.

هوش مصنوعی: ساقی مست و ناتوان شده و از چنگ سازنده‌ی رباب خارج شده است.

هوش مصنوعی: همه نرگس‌ها که نیم خورده و آسیب دیده‌اند، به حالتی خواب‌آلود افتاده‌اند و دچار مستی شده‌اند.

هوش مصنوعی: نوشیدن می خوش طعم از لبان شیرین باعث شده تا گوش به نغمه‌های زیبایی که در فضا طنین‌انداز شده، توجه کند.

هوش مصنوعی: وقتی سام نریمان با حالت مستی و کمربندی به خود در برابر فغفور کی ظاهر شد.

هوش مصنوعی: مانند گل نرگس که سرش به خاطر زیبایی و جاذبه‌اش پایین افتاده، او نیز دچار حالتی سرمست و خراب شده است، گویی افسون و جذبه‌اش او را به این حالت درآورده است.

هوش مصنوعی: دوست کیف و لذت را در دست گرفت و با نوشیدن آن را جشن گرفت و سپس زمین را بوسید.

هوش مصنوعی: مدیح و ستایش را به فغفور گفت و به پا ایستاد، سپس همچون سرو زیبایی با آرامش حرکت کرد.

هوش مصنوعی: شاه فغفور از کاخ خارج شد و‌ به سوی آرامگاه حرکت کرد.