هوش مصنوعی: در آنجا که مکوکال، دیو کشته شد، صدای بسیار بلندی از چین و ماچین به گوش می‌رسید.

هوش مصنوعی: در آنجا دوصد موجود شیطانی حضور داشتند که وقتی بر راهی می‌گذشتند، نگاهی به مکانی در آن حوالی انداختند.

هوش مصنوعی: او در آن مکان بر روی زمین افتاده و بدنش به خاطر ضربه‌های خنجر، پاره پاره و خونین شده است.

هوش مصنوعی: از آن نگرانی لحظه‌ای فرار کردند، اما در عوض به دام مشکلات گرفتار شدند.

هوش مصنوعی: سام به اشتباه روی زمین افتاد و در برابر خالق جهان زاری کرد.

هوش مصنوعی: خدایا، تو تنها حقیقت خالصی و این نمایانگر قدرت توست.

هوش مصنوعی: شخصی را که در هر دو جهان از جدایی و دوگانگی پاک است، می‌توان تو را نامید.

هوش مصنوعی: تو خالق هستی هستی و همچنین تدبیرکننده کارها، در چین و ماچین، تو تنها کسی هستی که می‌توانی به من یاری برسانی.

هوش مصنوعی: تو قدرت و شکوه و توانایی داری، اما هر کسی را که بخواهی می‌توانی به او ببخشی.

هوش مصنوعی: به خاطر آنچه انجام داده‌ای و به خاطر فرصتی که در اینجا به ما عطا کرده‌ای، از تو سپاسگزارم، ای خدای بزرگ.

هوش مصنوعی: اگر کسی به من بدی کند، می‌توانم طوری جهان را تغییر دهم که از دیوان و کسانی که ناپسندند خالی شود.

هوش مصنوعی: تو به من قدرت و توان دادی، به طوری که توانستم بر دیو جادوگر غلبه کنم و او را شکست دهم.

هوش مصنوعی: وقتی سام دلیر از عذرخواهی برمی‌خیزد، همانند دمی از یک شیر قوی و نیرومند به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: سعدان که بازرگان است، وقتی کوه‌پایه را مشاهده کرد، از آنجا خارج شد و به سمت بازار حرکت کرد.

هوش مصنوعی: در تمام دشت، چهره‌ها و پاهای کشته‌ها پراکنده بود و دیوان در هر گوشه‌ای به قتل رسیده بودند.

هوش مصنوعی: چطور می‌توان درازا را به شکلی شبیه به منار پیدا کرد، در حالی که مانند شاخه‌ای بریده افتاده است؟

هوش مصنوعی: از سعدی یکی فریاد شادی برخاست، چون کشتزارها را از دو طرف مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: او را به نزد خود نشاند و در آن لحظه به او احترام گذاشت.

هوش مصنوعی: او گفت: تو پدر من هستی و من از اساس، فرزندی همچون تو را می‌پذیرم.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای ویس، خوشبخت و آزاد که همیشه شادی و سعادت نصیبت باشد و بر تو تاج و تخت حکم‌رانی فراوان باد.

هوش مصنوعی: تو برای من در این دنیا و آن دنیا خوشبختی و شادی هستی، چشمان من تو را مانند نوری در زندگی‌ام می‌بینند.

هوش مصنوعی: سام به پیر گفت: اکنون می‌خواهم احوال و تدبیر کار را برایت بگویم.

هوش مصنوعی: ای پدر، بدان که من در این سرزمین به دام قضا گرفتار شده‌ام و اینگونه به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: من سام هستم، از نسل نریمان، که به این سرزمین افتاده‌ام، مانند بادی که می‌وزد.

هوش مصنوعی: دستت را به افشا کردن رازهای ما نزن تا زمانی که بتوانم آغاز و پایان یک کار را ببینم.

هوش مصنوعی: اگر ویس ویسان را بخوانی، مرا به نامی جز این نام آشنا نخواهی خواند.

هوش مصنوعی: در آن لحظه، دختری زیبا و دلیر وارد شد و دست شیر را بوسید.

هوش مصنوعی: پری‌نوش از سام نریمان بابت خیلی چیزها عذرخواهی کرد و گفت که او کنیز شماست.

هوش مصنوعی: تو مرا از چنگ جادو نجات دادی و رهایی بخشیدی از دست اژدهای خطرناک.

هوش مصنوعی: من به خاطر کار تو شرمنده‌ام و بدان که تا زمانی که زنده‌ام، همیشه به تو خدمتگزار خواهم بود.

هوش مصنوعی: وقتی سام نریمان مهر را دید، ناگهان پرده از راز خود برداشت.

هوش مصنوعی: گفت: ای پری زیبا و خوش‌نام، من سام هستم که نسبم به نریمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: اما راز ما را فاش نکن، بگذار ببینیم وضع کار چگونه است.

هوش مصنوعی: پری‌نوش گفت: ای رئیس جمع، من هر چه بگویی را به خاطر تو انجام می‌دهم.

هوش مصنوعی: وقتی مرا از سختی‌ها رهایی دادی، تنها چیزی که می‌خواهم خوبی برای توست.

هوش مصنوعی: در این زمان که تو بی‌غم هستی، پری‌دخت به تو نزدیک‌تر شده و انگار که دخترعمویت است.

هوش مصنوعی: من از زابل هستم، یک انسان بی‌چیزی و فقیر که به دام کمند دختری پری‌گون افتاده‌ام و اسیر شده‌ام.

هوش مصنوعی: تو در این زمان، یاری‌دهنده‌ای برای من بیچاره هستی و بر من تأثیر می‌گذاری.

هوش مصنوعی: او به پاسخ گفت: ای قهرمان بزرگ، هر چه که تو بگویی، من همان‌گونه عمل خواهم کرد.

هوش مصنوعی: به چشم و منزل دلیران نگاه کن، که تو نیز به عنوان یک پرستار کوچک، انتخاب می‌شوی.

هوش مصنوعی: وقتی سام سوار از این ماجرا باخبر شد، از طرف خداوند مورد ستایش و تحسین قرار گرفت.

هوش مصنوعی: دختر خاقان گفت: من به هر دو طرف، یعنی هم به شما و هم به دیگران، خواهر شما هستم.

هوش مصنوعی: زمانی که این سخن ادا شد، سام و بازرگان که نوشیدنی پری‌گونه‌ای از امپراتور چین دارند، چنین کردند.

هوش مصنوعی: در آن شب همه چیز را به بهترین نحو آماده کردند و تمام سازها را مرتب و منظم کردند.

هوش مصنوعی: هنگامی که ستارهٔ برجسته و بزرگ در سپیده‌دم ظاهر شد، نور ماه به وضوح مشخص گردید.

هوش مصنوعی: دست‌زدن به رعد و برق از بلندای کوه، صدای حرکت و راهی نو را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: صدای جرس که از کاروان به گوش می‌رسد، به خاطر زوزه شتر است که از دور شنیده می‌شود و این صدا خبر از حرکت و حال و روز کاروان می‌دهد.

هوش مصنوعی: دریایی از طلای درخشان که به زیبایی کوه‌ها آمده است و کوه و دشت را خسته کرده.

هوش مصنوعی: دختری زیبا و خوشاندام مانند ماه، چهره‌اش درخشان همانند خورشید در ظرفی از طلا می‌درخشد.

هوش مصنوعی: از شعر تاریک، گلی پوشیده شده که مانند نقابی سیاه به شب‌های تار می‌افتد و در نور ماه تابان، زیبایی خاصی پیدا کرده است.

هوش مصنوعی: لبان شکرین و خوشمزه‌اش همانند گل است، اما در دل نازک و شکسته‌شده‌اش، شیرینی دوچندان و قیمتی همچون قند نهفته است.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی زنی را توصیف می‌کند که لباس‌های نرم و پرنیا بر تن دارد و در ناو یک سرای زیبا نشسته است. او به قدری جذاب و دلربا است که هر کسی را به خود جذب می‌کند، گویی که او محبوب یک فرمانروا در چین است.

هوش مصنوعی: شخصی در یک اتاق زیبا و مجلل نشسته است، مانند ماهی که در آسمان می‌درخشد، و به صورت دلنشینی در برابر کسی که کلاهی طلایی بر سر دارد، ظاهر شده است.

هوش مصنوعی: به جریان انداخته‌ام هامون را، تا به سراغ کسی بروم که از کجا آمده و چه شکلی دارد.

هوش مصنوعی: همچنان که حج‌گذاران دور خانه‌ی خدا می‌چرخند، ابر هم به دور عماری می‌چرخد.

هوش مصنوعی: وقتی شب زلفش را به هم ریخت، پرچم زیبایی را بر در چین افراشتند.

هوش مصنوعی: کاروان در یک مکان فرود آمده و همه چیز در چین به تلاطم افتاده است.

هوش مصنوعی: جهان با تجربه و کهنه‌سال آن مسئول بزرگ، پیامی را به سوی پادشاه بشارت‌دهنده فرستاده است.

هوش مصنوعی: اینک پری‌نوش خاقان به سراغ گل آمد و مانند گل، به طرف باغ گلستان حرکت کرد.

هوش مصنوعی: همان‌طور که یوسف با چهره‌ای زیبا از سمت شرق به‌سوی روز بیرون آمد، از چاه کنعان در صبحگاه طلوع کرد.

هوش مصنوعی: شگرفان از حرم بیرون آمدند و در دشت سکنی گزیدند.

هوش مصنوعی: خورشید را به ایوان بردند و نگینی را که به جمشید تعلق داشت، به او بازگرداندند.

هوش مصنوعی: ماه جدیدی پدیدار شده و به برج ارزشمندی وارد شده است، مانند لولی که به یک جواهر فروغ می‌بخشد.