هوش مصنوعی: دهقان از خاندان موبد از منطقه سام نریمان به یاد چنین واقعه‌ای پرداخت.

هوش مصنوعی: پس از آنکه ژند جادو شکست خورد، او دچار بدشانسی و از دست دادن قدرت شد.

هوش مصنوعی: دیو زشتی وجود دارد که آشفته و سر و صدادار است و نام او مکوکال دیو است.

هوش مصنوعی: این شعر به بیان این حقیقت می‌پردازد که مشکلات و دشواری‌هایی که در زندگی به وجود می‌آید، گاهی از خود افراد نزدیک‌تر و به‌ویژه برادران نیز می‌تواند آزاردهنده‌تر باشد. در واقع، برخی از اوقات رفتار و کردار نزدیکان ما می‌تواند از مشکلاتی که سرنوشت برایمان به ارمغان می‌آورد، بیشتر ما را آزار دهد.

هوش مصنوعی: یک موجودی بزرگ و قوی وجود دارد که نسبت به دو فیل نیز از قدرت بیشتری برخوردار است و می‌تواند کوه‌ها را نیز از جا بکند.

هوش مصنوعی: مثل دیگ سیاهی که سر آن نفرین شده است، بدنش مانند مناری بر روی زمین ایستاده است.

هوش مصنوعی: بدی‌های او به بزرگی و استواری درخت چنار است و چهره‌اش تاریک و غم‌انگیز همچون دریایی پر از طوفان و آشفتگی است.

هوش مصنوعی: دو چشم او مانند دو شعله آتش می‌درخشد و به خاطر نفسش، دستش به شدت گرم و سوزان شده است.

هوش مصنوعی: تو در یک لحظه همه جا را تحت تأثیر قرار دادی و هر قدمی که برداشتی، گودالی عمیق به وجود آورد.

هوش مصنوعی: چند نفر از آن قلعه فرار کردند، اما نتوانستند از گرفتار شدن در مشکلات و بلاها جلوگیری کنند.

هوش مصنوعی: آنها به سوی مکوکال رفتند و نابرده فریاد و سر و صدا کردند.

هوش مصنوعی: برادر تو را کشتند و سرزمین و دیارت را ویران کردند.

هوش مصنوعی: یک نفر به میان آمد و گفت که مدت زمانی که در زندگی داریم محدود است و مانند دورانی که به آن می‌اندیشیم، پایدار نیست.

هوش مصنوعی: او در میدان جنگ بسیار شجاع و دلیر است، همچون شیر که قدرت و bravado دارد.

هوش مصنوعی: نام او سام بود، جنگجویی دلیر و باهوش که مانند سنگ سخت و استوار بود.

هوش مصنوعی: یک تاجر که سال‌های زیادی تجربه دارد، برای دیدن و ملاقات با فغفور به دربار او می‌رفت.

هوش مصنوعی: او به پری‌نوش حالش را گفت و آن کس که نامش معروف است، از درد او به ناله درآمد.

هوش مصنوعی: روح از بدن جدا شد و در این حال تلاش کرد تا در قلعه را باز کند. وقتی وارد قلعه شد، سر ژند را به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: وقتی مکوکال متوجه شد، دیو ناگهان با صدای بلندی به خروش و فریاد برخاست.

هوش مصنوعی: همه افراد از ریشه‌های خود جدا شدند و آن را به باد دادند و به همین خاطر می‌گفتند که چقدر حیف است که آن فرد با ارزش و شریف از بین رفته است.

هوش مصنوعی: ای کاش تو مردی شجاع و بزرگ نام شوی و بر اعمال او حسرت بخوری.

هوش مصنوعی: برادر تنها به دنبال آرامش و خواب نیست، بلکه از درد و اندوه تو همچون چین و ماچین در هم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: هیچ کس از زمان گرشاسپ تاکنون به این قلعه نیامده است.

هوش مصنوعی: حالا سام در این کارها مشغول است و با جان خود به خاطر آن شخص پر دردسر، دچار مشکل می‌شود.

هوش مصنوعی: هرگز زینت و زیبایی او کمتر نشده است، حتی اگر یک مشت از خود را به او ببخشند.

هوش مصنوعی: نمی‌داند که من چگونه می‌جنگم؛ از من، شیر نر در نبرد می‌گریزد.

هوش مصنوعی: من مانند نیزه‌ای در جنگ حرکت می‌کنم و دلیران و شیران را از پای در می‌آورم.

هوش مصنوعی: اگر برادر از آن کاروان خبر داشت، به خاطر آن کاروان زنده‌ نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: نفرت بر چرخ فلکی که هر لحظه یکی را می‌کشد و از بین می‌برد.

هوش مصنوعی: الان با تمام قدرت و نیروی خود می‌روم، همان‌طور که نرهای دیوان مانند قیر سیاه هستند.

هوش مصنوعی: من همیشه با دوصد دیو قوی‌هیکل مقابله می‌کنم، مانند همه‌ی پهلوانان و شیرهای نر دلیر.

هوش مصنوعی: فقط با یک حرکت ابرو می‌توان همه چیز را تحت تأثیر قرار داد و تغییر داد، حتی اگر همه چیز به دقت و نظم چیده شده باشد.

هوش مصنوعی: هر سال، فرمانرواي چین با کمال محبت و لطف، هدایای بی‌شماری برای من می‌فرستد.

هوش مصنوعی: من از نیت آزار او دست می‌کشم، چون او با من همیشه صادق و راستگو بوده است.

هوش مصنوعی: اگر به من نپردازی و توجه نکنی، چه چیزی می‌تواند در برابر قدرت و اراده‌ی من بیاید؟ چین و ختا (سرزمین‌های شرقی) هم در چنین حالتی بی‌اثر خواهند بود.

هوش مصنوعی: وقتی که مانند "گوپال" در میدان جنگ به پا می‌خیزم، از چه کسی می‌توانم دلیلی بر واضح شدن "توتیا" داشته باشم؟

هوش مصنوعی: زمانی که کمان من به سمت گوشه‌ها می‌رود، از هر گوشه‌ای خون به جوش می‌آید.

هوش مصنوعی: من مانند تیر آزادی دارم و در هر مسیر که می‌روم، داستان‌ها و خبرهایی از من منتشر می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی دشمنم به خودش می‌بالد و مغرور می‌شود، من او را به چالش می‌کشم و در مقابلش می‌ایستم.

هوش مصنوعی: اگر برادرم از ایوان چین دختر را به انتقام برباید، چه خواهد شد؟

هوش مصنوعی: چقدر از شکوه و عظمت شاه فغفور کاسته شده است و چه بر سر او آمده که به خاطر ما به حالت ملامت نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: اکنون سپاه خود را از این مکان برمی‌دارم و آنها را به جلو فرامی‌خوانم.

هوش مصنوعی: من برای برادرم کاری می‌کنم که در تاریخ به یادگار بماند.

هوش مصنوعی: اکنون هر کس را که می‌بینم شجاع است، اما من در آنجا دیگر جوان نخواهم ماند و به پیری خواهم رسید.

هوش مصنوعی: کیست آن مرد ارزشمند که از قلعه‌ی من، دود و غبار برآورد؟

هوش مصنوعی: گفتند ای پادشاه، تو دیگر در دنیا نمی‌مانی و دلیران زمانه را فراموش کردی.

هوش مصنوعی: فغفور بی‌گناه است و هیچ دلیلی برای فرستادن نیروی انتقام به سوی او وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ما از این موضوع خوشحالیم که همه ما به خاطر محبت و لطف او شاداب و سرحال هستیم.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برادرت با شخصیت و کرامتش، آتش و شور و هیجانی را از درون قلعه برانگیخته است. وجود او باعث ایجاد احساسات و تأثیرات ارزشمندی شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که صدای بلندی را شنید، بلافاصله فریادی کشید و در آن لحظه، زمین و زمان به شدت لرزیدند.

هوش مصنوعی: چند دیو به خاطر یک زنهار و تذکر به هم جمع شده و با نیرویی که دارند، شروع به حرکت کردند.

هوش مصنوعی: او با تمام قدرت و勇ی به سوی کاروان حرکت کرد، مانند فیل بزرگ که با عظمت و شکوه خود از میان کوه‌ها عبور می‌کند و هیچ چیز نمی‌تواند او را به زانو در آورد.

هوش مصنوعی: قوت و استحکام تو مانند یک کوه بزرگ است، اما جسم تو همچون جاده‌ای ناپایدار و پر از خم و پیچ است.

هوش مصنوعی: او با تمام قدرت به دندان‌هایش فشار می‌آورد و صداهایی شبیه به ناله از خود در می‌آورد.

هوش مصنوعی: او همواره در حال سفر بود، با حالتی خشمگین و تلخ، که مانند زهر گزنده و تند بود.

هوش مصنوعی: سرانجام او به سمت کاروان رفت، همانند کوهی بزرگ و فشرده و مانند فیل در حال حرکت.

هوش مصنوعی: آن‌قدر فریادی از عمق دل کشید که دل همه مسافران آن کاروان به شدت ترسید و از جا کنده شد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه پدر، فرزندش را نمی‌شناسد، حتی استاد نیز در ارتباط‌های خود نمی‌تواند به این شناخت دست یابد.

هوش مصنوعی: یک نفر به سمت چپ رفت و دیگری به سمت راست. در آن لحظه صدای فریاد و سر و صدایی بلند شد.

هوش مصنوعی: در همان لحظه، سعدان به همراه چندین دوست خود به سرعت حرکت کرد، مانند ابری که بر فراز کوه‌ها در حال عبور است.

هوش مصنوعی: او همواره با مردم صحبت می‌کرد و می‌گفت که او به ما بسیار نزدیک است.

هوش مصنوعی: به او گفتم از جادوگران دوری کن، اما او به نصیحت من گوش نداد.

هوش مصنوعی: این روزهای سخت و تاریکی که بر ما گذشت، باید از بی‌خبری و ناآگاهی خود درس بگیریم.

هوش مصنوعی: عملکرد و رفتار دنیا به گونه‌ای است که همواره تغییر می‌کند و ثابت نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: گفته شد که با سام، در همان لحظه حال و وضعیت را بررسی کرد و کوپال را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: سام یل از خوشحالی فریاد زد و صدایش به قدری بلند بود که همه جا را لرزاند، به ویژه جایی که سرکشی و بی‌نظمی وجود داشت.

هوش مصنوعی: خود را برای جنگ آماده کن همان‌طور که در زمان مناسب به آن میل داری و به مبارزه بپرداز.

هوش مصنوعی: به مانند رعد و برق و ابر که در جنگل به شدت به لرزه درمی‌آید، او نیز ناگهان وارد شد.

هوش مصنوعی: در میان تمام ویژگی‌های خوب، انسانی که به زیبایی جسم خود رسیدگی کند، به نوعی گنجی با ارزش است که تمام ویژگی‌های خوب را در خود جمع کرده است.

هوش مصنوعی: در زمانی که سام گرد، شخصی فریادی زد که باعث شد همه کسانی که آنجا بودند، تحت تأثیر قرار بگیرند و از شدت هیجان یا ترس، هوش و حواسشان را از دست بدهند.

هوش مصنوعی: او در نبرد با استادش مانند کوهی ایستاده و فقط از قوت و توان خود سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: سام نریمان می‌گوید که من همان کسی هستم که در نبردها به مقابله با فیل‌ها و شیرها رفته‌ام.

هوش مصنوعی: من دلیرترین فرد هستم که در این دنیا کسی مثل من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر در جنگ تلاشم را به کار ببرم، در همان لحظه به خواسته‌هایم نیز دست می‌یابم.

هوش مصنوعی: من سام، فرزند نریمان هستم و به قهرمان گرشسپ، اصل و نسب خود را می‌رسانم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از تو به عنوان یک موجود نیرومند و قدرتمند یاد کنم، می‌توانم با مهارت و تدبیر خود، حتی دشواری‌ها و موانع بزرگ را تحت کنترل قرار دهم.

هوش مصنوعی: یک دیو زشت و بدجنس وجود دارد که به خاطر بدی‌هایش شهرت دارد و نامش به خاطر سوار بودن بر بدی‌ها و ناپاکی‌ها شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: موجودی به نام مکوکال، با سر و صدا و فریاد هنگامی که به جلو آمد، همه چیز را تحت تأثیر قرار داد.

هوش مصنوعی: تو در جمع پر حرف و حدیث هستی، اما به جای صحبت درباره دیگران، از خصوصیات خودت بگو.

هوش مصنوعی: وقتی سام نریمان این سخن را از او شنید، به او گفت: ای زشت و پست و حقیر.

هوش مصنوعی: برای من که تو را دارم، باید هزار دیو به من نزدیک شود. چه چیزی می‌تواند از دست تو بربیفتد ای بی‌پروا؟

هوش مصنوعی: دیو مکوکال به تهاجم و طغیانی بزرگ برخاسته و با صدای وحشتناک و نعره‌اش، خیالی از خود به وجود می‌آورد. خیلی‌ها به او پشت کرده و از او فرار می‌کنند.

هوش مصنوعی: بر سر قرش (شیر) بی‌نظیر ضربه‌ای زد که باعث شد تمام قدرت و زیبایی او از هم بپاشد.

هوش مصنوعی: در دل و جان دیوان، نیشی وارد شد، چون صدای چنگ قریش به جلو رفت.

هوش مصنوعی: وقتی مکوکال آن وضعیت را دید، تمام اوضاع و احوال خود را متفاوت و دگرگون احساس کرد.

هوش مصنوعی: صدای فریاد و ناله از دل برمی‌خیزد و شور و هیجان را در جان دیوانه زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: ای نره دیوان، با قدرت و شتاب خود، به سرعت به سمت آن‌ها می‌روی و بر آن‌ها غلبه می‌کنی.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نباید به هیچ دلیلی از کسی کینه و دشمنی داشت، صرف نظر از اینکه او فردی خاص، معمولی یا حتی کودک باشد. همه افراد باید با یکدیگر با محبت و احترام رفتار کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که دیوان به گفتار او گوش دادند، متوجه شدند که او بی‌دلیل و ناعادلانه سخن می‌گوید و از تفکر نادرستی برخوردار است.

هوش مصنوعی: همه به یکباره در کاروان افتادند و در زمان بهت و حیرت فرورفتند.

هوش مصنوعی: بعضی از افرادی که در آن گروه بودند، در یک زمان خاص از یکدیگر جدا شدند و ارتباطشان را قطع کردند.

هوش مصنوعی: همه افراد، چه خاص و چه عام، در آنجا از ترس و نگرانی عقب‌نشینی کردند.

هوش مصنوعی: نفسی از سام وارد شد که مانند کوهی پر از شکوه و قدرت است.

هوش مصنوعی: یک نفر از میان دیوان (مردان دیوانه) کمربند خود را برداشت و به یکباره او را از جای خود بلند کرد و در این لحظه به طرز شگفت‌انگیزی او را به بالا برد.

هوش مصنوعی: تو او را به آسمان پرتاب کردی، چرا که از نگاه مردم پنهان شد.

هوش مصنوعی: زمانی که مانند ابر در دورن آسمان به حرکت درآمد، سام نیرم با شمشیر بر مرو حمله کرد.

هوش مصنوعی: در زمانی که دیوی سرکش و جنگجو با شمشیر یال رستم، قهرمانی بی‌نظیر، درگیر شد، زمین به دو بخش تقسیم شد.

هوش مصنوعی: یک نفر را به پای و دیگری را به مشت زد و در نتیجه‌ی این درگیری، آن نر دیوانه یکی از آنها را کشت.

هوش مصنوعی: کسی با شمشیر بر سر فردی زد که ضربه به قدری شدید بود که سر او را تا کمر شکافت.

هوش مصنوعی: کسی را با شمشیر بر کمر زدند که او به دو نیم شد، مانند اینکه از وزش باد، غباری پراکنده شود.

هوش مصنوعی: آوای بلندی برخاست و سرزمین پر از خون یاغیان شد، به گونه‌ای که زمین تبدیل به دریاچه‌ای از خون گردید.

هوش مصنوعی: در آغاز کار، همه را محدود کرد و سپس با شدت و خشونت، سر و سینه و دست موجودی پلید را برید.

هوش مصنوعی: دست را دراز کرد و یکی از دیوان را گرفت و به سمت خودش کشید.

هوش مصنوعی: وقتی او را به خود نزدیک کرد، مانند اینکه پارچه‌ای یکدست را از هم جدا کردند.

هوش مصنوعی: یکی را به قدری با تیغ ضربه زدند که به زمین افتاد و دیگر نتوانست حرکت کند.

هوش مصنوعی: کسی را به شدت ضربه‌ای زدند که استخوان‌هایش در بدنش پخش شد و به شدت آسیب دید.

هوش مصنوعی: یکی را به تیر و نیزه چنان زخمی کردند که در لحظه‌ای که جانش را ترک می‌کرد، سخن گفت.

هوش مصنوعی: برخی را با شمشیر و برخی دیگر را با چماق به زمین زدند و سر آنها از بالای چماق به پایین افتاد.

هوش مصنوعی: وقتی دیوان آن وضعیت را دیدند، همه به سمت کوپال رفتند و او را بالاتر بردند.

هوش مصنوعی: یک نفر به سرعت و ناگهانی حمله کرد، مانند باد. در آن لحظه، او در دامی گرفتار شد.

هوش مصنوعی: چگونه از سام و کوپال او بگویم، از زیبایی‌ها و ویژگی‌های برجسته‌اش؟

هوش مصنوعی: یک دیو قوی او را ربود و مانند کوه برافراشت.

هوش مصنوعی: یک ابر تیره از بالای آسمان به پایین آمد و مانند درخت چنار که با تیغ برش دهند، آن را به دو نیم تقسیم کرد.

هوش مصنوعی: با قدرت و تسلط بر هنر، دیوان بسیاری را با شمشیر و ضربات قوی از بین برد و به زمین انداخت.

هوش مصنوعی: با تیر و نیزه و شمشیر بران، شور و هیجان زیادی را از دیوان و ناآرامی‌ها برانگیخته‌ام.

هوش مصنوعی: یک دیو بدنام، یاد او در دل‌ها باقی مانده است، زیرا همیشه در حال پچ‌پچ و شایعه‌سازی است.

هوش مصنوعی: لحظه‌ای در آن دشت، سر راه سام نریمان، جنبش و تحرک به وجود آمد.

هوش مصنوعی: سر من به شکل گنبد است و قد من همچون مناره بلند است، دو بازوی من نیز مانند درختان چنار بزرگ و استوار است.

هوش مصنوعی: بدنش مانند شبی تاریک و سیاه است و لنگی از چرم پلنگ به پا دارد.

هوش مصنوعی: دو شاخش به شکل دو شاخ بلند شمع است و موهای سرش مانند کمند دور آن پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: یک شخص شرور با تیغی در دست دارد، هر کسی که او را ببیند، وضعیتش به هم می‌ریزد و به وحشت می‌افتد.

هوش مصنوعی: او می‌گوید تو، سام نیرومند و با اصالت، باعث شدی که قلعه جادوگران به باد برود.

هوش مصنوعی: در این دشت هیچ کار کم‌ارزشی انجام نداده‌ای، اما توانسته‌ای دیو را شکست داده و آن را به زانو درآوری.

هوش مصنوعی: در این نبرد، وقتی me را می‌بینی که با دشمن می‌جنگم، به دستم نگاه کن که چگونه با این شمشیر تیز مبارزه می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی سام نریمان این حرف را شنید، مانند دریایی خروشان بر ضد دشمنان به خروش درآمد.

هوش مصنوعی: او گفت: من سام هستم و این کارها از دست من برمی‌آید، ای بی‌رحم!

هوش مصنوعی: وقتی او آن سخنان را شنید، در دلش خشم و هیجان ایجاد شد و به شدت ناله و فریاد کرد.

هوش مصنوعی: او نیزه‌ای برداشت و به سمت سام نریمان حمله کرد، مانند دود که در فضا پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: نیزهٔ سام دلیر از کفش او گرفت و نر شیر از دستانش بیرون آمد.

هوش مصنوعی: او چنان با قدرت نیزه‌اش را از زمین بلند کرد که دستش به‌طور کامل جدا شد.

هوش مصنوعی: او چنان بر سرش نیزه زد به انتقام که نیمی از بدنش به زیر زمین رفت.

هوش مصنوعی: مرد جنگجو از آنچه بر او گذشته است، بسیار می‌ترسد، مانند کسی که به شدت تحت فشار و محاصره قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: شخصی در حالتی نامساعد و غبر از آنچه باید، به سرنوشت خود نگاه می‌کند و در آن لحظه متوجه می‌شود که دشمنش نیز به نوعی به همین وضعیت دچار است.

هوش مصنوعی: با صدای بلند از دل شکسته‌ام ناله می‌زنم که ای شیران دیوانه، با قلبی پاک وارد شوید.

هوش مصنوعی: هر طرف را بسته‌اند تا کسی نتواند به او نزدیک شود؛ تنها کسانی که خاص و عام هستند، می‌توانند به دور او بیایند.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که از بدن قهرمان، جان پاک بیرون برود و او کشته و نابود شود؟

هوش مصنوعی: حتی اگر دیوانگان از دور صدای شوری را بشنوند، هیچ‌کس نمی‌تواند به کنار دریا بیاید.

هوش مصنوعی: دوباره سام، قهرمان نیک‌نام و پاک‌نهاد، به سراغ آن فرزند بزرگ و باارزش آمد.

هوش مصنوعی: در این بیت اشاره به شخصی است که نیزه‌ای را به دور سر خود می‌چرخاند و سپس در زمانی مناسب، آن را بر تن یک دیو نر می‌زند. این تصویر نشان‌دهنده قدرت و شجاعت فرد است که با دقت و مهارت عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: در همان لحظه، بدن ناپاک خم شد و جانم که در آن لحظه باقی بود، به گفت‌وگو پرداخت.

هوش مصنوعی: سعدان در آن کوه بلند نگاهی به تیغ تیز آن انداخت و دید که دستان چه کارهایی با دیوان انجام داده‌اند.

هوش مصنوعی: چشم‌هایی که مانند بید می‌لرزد و پر از اشک است، از امید به زندگی شیرین و خوب ناامید شده‌اند.

هوش مصنوعی: و از آن طرف، دلیران با شمشیر و گرز، از دیوان موهایی و سرها را به زمین انداختند.

هوش مصنوعی: از هر سو که به جنگ آمدی و دشمنی کردی، بر زمین پشته‌هایی از کشته‌ها به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: مکوکال (که به معنی مخلوقی است که ناپایدار و بی‌اساس است) باقی مانده و در این مسیر، دو صد دیو نر دیگر نیز فروافتاده‌اند.

هوش مصنوعی: اما تو، در حالی که به زمین لرزه‌ای که به وجود آوردی، عادت کردی، انگار که بر آن ایستاده‌ای.

هوش مصنوعی: بدی همیشه و در هر حال، حتی اگر در ظاهر به نظر برسد که در جایی دور و آرام است، در حقیقت در اعماق وجود دارد و همیشه در حال تأثیرگذاری است.

هوش مصنوعی: هیچکس نمی‌تواند او را از ناحیه ماچین و چین شکست دهد، زیرا همه از او در سرزمین توران ترسیده‌اند.

هوش مصنوعی: مکوکال با دوصد دیو نر در میانه دشت ایستاده و مانند کوهی بزرگ در آنجا به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اما در آن زمان، زخم‌های سنگین و سهمگینی از سام به او رسید، مانند اینکه تیغ تیز از نیام بیرون آمده باشد.

هوش مصنوعی: با شمشیر به سر سام دلیر زد و سپرش را بر سرش آورد، همانند نر شیر.

هوش مصنوعی: عبارت اشاره به جنگ و نبرد دارد. در این متن، می‌توان فهمید که وقتی شمشیر بر سپر فرود می‌آید، نشانه‌ای از قدرت و خشونت یک موجود وحشی یا دیو است. این تصویر می‌تواند نشان‌دهنده تنش و درگیری باشد که در آن نیرویی خشن و مقاوم حضور دارد.

هوش مصنوعی: سپر به خاطر تیزی تیغ دیو شکست، و آن دیو از سر دیوانه و حیران سام دزدید.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته می‌شود که فردی بر روی اسب خود نشسته و در هنگام نبرد، ضربه‌ای به او وارد می‌شود. او به راحتی سوار بر مرکبش می‌ماند و همچنان در حرکت است، بدون اینکه از خود چیزی نشان دهد.

هوش مصنوعی: در کجا سام نیرم، پیاده در کنار بود و بار عظیمی را بر گردن خود حمل می‌کرد؟

هوش مصنوعی: عفریت بر سر و شانه‌اش ضربه‌ای زد و مغز او در آن دشت پراکنده شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند مکوکال نتواند بر مرکب سوار شود، در آن دشت وسیع، پیاده و بی‌دفاع خواهد ماند.

هوش مصنوعی: سپس آن ستون سنگین را بالا بردند و به شدت بر سر دیگران فرود آوردند.

هوش مصنوعی: دو طرف به سمت یکدیگر هجوم آوردند و مثل شیر نر به هم حمله کردند.

هوش مصنوعی: در هر جنگی به هر سلاحی آماده شده‌اند، اما به زودی کوتاه آمده و از شدت آن کاسته‌اند.

هوش مصنوعی: در نتیجهٔ گذر زمان، افراد به یکدیگر دست کمک نمی‌زنند و رابطه‌شان تحت تاثیر محبت و صمیمیت شکوفا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: مکوکال به سام گفت: ای شیر، تو که دلیر هستی، چرا از سر من عبور می‌کنی؟

هوش مصنوعی: من هیچ‌کس را چون تو ندیده‌ام، نه از میان انسان‌ها و نه از درختان، ای خوش‌نفس.

هوش مصنوعی: تو گفتی که این جنگ نتیجه اشتیاق ماست و همواره آسمان پر از شور و عشق ماست.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم این زمانه کهنه و پیچیده چه سرنوشتی برای ما رقم خواهد زد، آیا از مسیر نبرد و عشق چیزی به ما خواهد داد یا نه.

هوش مصنوعی: کیست که از آسمان به کمک بیاید و جان انسان را از این قضا و قدر نجات دهد؟

هوش مصنوعی: برای خوشحال شدن با همدیگر، دوستت دارم ای دارای هنر و زیبایی.

هوش مصنوعی: در این میدان عشق، مجذوب نرمی و چابکی های تو شدم.

هوش مصنوعی: ای جوان، بر جان خود رحم کن و از خود مراقبت کن؛ زیرا ممکن است ناگهان دردی از من ببینی که تو را آزار دهد.

هوش مصنوعی: سام نریمان احساس کرد که آن فرد بدگمان ترسیده است.

هوش مصنوعی: او از او خواست که مهارت‌هایش را نشان بدهد تا ببیند چه چیزی از خود دارد.

هوش مصنوعی: در آن زمان، دیوی قوی و بزرگ ظاهر شد که می‌توانست به کسی که دارای مهارت و شجاعت بود، آسیب بزند.

هوش مصنوعی: زمانی که شاخ و سر او را نزدیک سام آوردند، روان سام (روح او) از شرافت و نیک نامی، به او پیوست.

هوش مصنوعی: او از شدت نیرو به خود پیچید و با قدرتی که داشت، ضربه ‌ای محکم به چیزی وارد کرد و از روی زور و قدرتش فریادی بلند سر داد.

هوش مصنوعی: در آن زمان، دشت و صحرا به شدت لرزیدند و دیوی نر دست خود را بلند کرد.

هوش مصنوعی: روح سام یل به ضربه‌ای که بر سرش زد، گرفتارش کرد و او به دستان دیو افتاد.

هوش مصنوعی: یک نفر قدرتی به خرج داد و دستانش را از روی زمین بلند کرد و در وسط میدان انداخت.

هوش مصنوعی: سپس پهلوان ناگهان فریاد زد که دیوان از ترس و حیرت، مات و مبهوت باقی ماندند.

هوش مصنوعی: چون موجودی که خود را نمی‌بیند، بر خویش فریاد می‌کشد و از نادانی‌اش به خشم می‌آید.

هوش مصنوعی: دست دیگری را بالا برد که تا بر سر قهرمان بزند.

هوش مصنوعی: دلیرانه شمشیرش را به حریف زد و در همین حین دست دیگرش را به زیر انداخت.

هوش مصنوعی: مکوکال رفت و دست‌هایش را نداشت، از دلش آهی بلند کرد که مانند دود به هوا رفت.

هوش مصنوعی: مکوکال وقتی که آن وضعیت را دید، جهان را به گونه‌ای وارونه و نامناسب مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: سرش را از پای سام بیرون آورد تا سام را از آن موقعیت برکند.

هوش مصنوعی: هر کس که به زور و فشار زندگی دچار شده، غم و اندوه خود را به درون خود می‌آورد.

هوش مصنوعی: سام یل از روی خاک مکوکال حرکت نکرد و دلش به شدت آزرده شد.

هوش مصنوعی: فهمید که مرگش نزدیک است، ولی در آن لحظه هیچ کسی نبود که به او کمک کند.

هوش مصنوعی: دو صد دیو به انتظار ایستاده‌اند و هیچ‌کس جرأت نکرده که یک قدم جلوتر بیاید.

هوش مصنوعی: هرچند که مکوکال (یک شخصیت یا فرد معروف) درخواست کمک کرد، اما هیچ‌کس از دیوان (مردمان بزرگ و مهم) و دد (وحوش یا افرادی بی‌رحم) نزد او نیامد.

هوش مصنوعی: آنها از ضربه‌ی سر سام دلیر به شدت ترسیده بودند.

هوش مصنوعی: در آن زمان، سام دستش را دراز کرد و کمر آن فرد با افتخار را گرفت.

هوش مصنوعی: سپس او از روح آسمانی کمک خواست و به سرعت از جا بلند شد و به سوی هدفش رفت.

هوش مصنوعی: او را به گونه‌ای بالا برد که دیوانه‌ها با دیدن او از روی دشت حیرت‌زده شدند.

هوش مصنوعی: سپس او به زمین کوبیدش به گونه‌ای که خردی در بدنش به استخوان تبدیل شد.

هوش مصنوعی: در اینجا گفته شده است که از نعمت و برکت دوران سلطنت شاه منوچهر، که پادشاهی نیک‌خواه و خوش‌قلب است، صحبت می‌شود.