هوش مصنوعی: شخصی در حالی که با ناامیدی رو به روست، بر روی زمین نشسته و با خون دل خود، از خود گذشته است.

هوش مصنوعی: سرو زیبایی به آرامی حرکت می‌کند و با قامت خمیده‌اش، به آسمان نشان می‌دهد که دلش از عشق می‌سوزد.

هوش مصنوعی: چهره‌اش در اوج زیبایی و نور، به سمت ظهر در حرکت بود و از صبح تا به حال به جلو می‌رفت.

هوش مصنوعی: نه راهی دیده می‌شود و نه راهنمایی در دست است، نه دل راحتی وجود دارد و نه معشوقی در دسترس است.

هوش مصنوعی: اگر در فکر کایا باشم و جانم به درآید، شاید این فکر مرا به جایی برساند.

هوش مصنوعی: وقتی شب جدایی‌ام به پایان برسد، از عمق عشقش به کجا می‌توانم برسم؟

هوش مصنوعی: زمانه به هر شکلی که به من آسیب رسانده، از این وضعیت من چه تاثیری خواهد گرفت؟

هوش مصنوعی: اگر بر سرم مشکلی پیش بیاید، از کجا می‌دانم سرنوشت چه بر سرم خواهد آورد؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی کسی زیبایی و جذبه یک چهره را می‌بیند، ممکن است تمام احساسات و زندگی‌اش تحت تاثیر قرار گیرد و در واقع جانش را به خاطر آن چشم‌نواز از دست بدهد. در اینجا اشاره به تأثیر عمیق زیبایی بر روح و جان انسان‌ها دارد.

هوش مصنوعی: چرا در همان لحظه‌ای که دل خسته‌ام را در زلف یار سپردم، جان خود را نباختم؟

هوش مصنوعی: در آن لحظه که او به این شکل سخن می‌گفت و اشک می‌ریخت، نمی‌دانم چه بگویم. او به شدت متاثر بود و حس شکنندگی احساساتش را به وضوح نشان می‌داد.