هوش مصنوعی: روح من با آن ماه زیبای پری چهره در آن کاخ مشغول تماشا شده است.

هوش مصنوعی: ناگهان به کاخی زیبا و دلپذیر رسید که مانند باغ بهشت بود و فضای دلنوازی داشت.

هوش مصنوعی: در ایوان خانه‌اش تختی از طلا گذاشته و سقف ایوانش به آسمان بلند است.

هوش مصنوعی: به خاطر بلندی آسمان، او در شگفتی مانده و بر ابهت و شکوه مکان خود تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: یک شخص با رنگی آبی و زیبا، لباس‌های زرق و برقی به تن دارد و وجودش به قدری دل‌فریب است که می‌توان او را به یک نگارین (تصویر زیبایی) تشبیه کرد.

هوش مصنوعی: در بالای آن پارچه آبی‌رنگ نوشته شده که ای سام، تو انسان روشن‌فکری هستی.

هوش مصنوعی: در این کاخ خوشبختی، به مانند یک قناری، به این دختری که نماد معنویت است، نگاه کن.

هوش مصنوعی: هیچ کدام از تصویرهایی که از کفر و دشمنی می‌بینی، به زیبایی و جاذبه‌ی کسی نیست که به دختر پادشاه چین تشبیه شده باشد.

هوش مصنوعی: دختری با چهره زیبا و اندامی چون سرو، در روشنایی روز چهره‌اش را به شب نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر از نظر معنا نگاه کنی، از کسانی که فقط به ظاهر و صورت ظاهری چیزها وابسته‌اند، می‌توانی به راحتی فاصله بگیری و خود را از آن‌ها جدا کنی.

هوش مصنوعی: هر شکلی را نمی‌توان به دوست نسبت داد، بلکه باید به معنای آن نگاه کرد و بررسی کرد که چه مفهومی در آن نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر خود را نبینی و به خوبی‌های خود توجه نکنی، وقتی از خود عبور کنی، رسیدن به هدف برایت آسان‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: دوست به تو معنا می‌بخشد، پس دستت را به سوی او دراز کن و به بنیان‌گذاری عشق و محبت بپرداز.

هوش مصنوعی: برای درک عمیق و واقعی یک موضوع، باید از ظاهر آن عبور کنی و به معانی نهفته‌اش دست یابی. این کار نیازمند دانش و آگاهی است.

هوش مصنوعی: با فریب و تزویر، از این دنیا رنگ و لعاب بگیر تا ببینی سرنوشت چه طرحی برای تو می‌زند.

هوش مصنوعی: همچنان که سام در آن تصویر متحیر مانده است، بر اثر آن شکل، از دیده‌هایش دانه‌های روشنی می‌ریزد.

هوش مصنوعی: پریزاد در طاق نگاه می‌کند و ماه نو را می‌بیند.

هوش مصنوعی: او فهمید که از سام، دل او را برداشتند و به همین دلیل، عشق او باعث شد که پایش در گل فرو برود.

هوش مصنوعی: وقتی کسی در کارهایش دچار مشکل می‌شود و به بن‌بست می‌رسد، به ناچار راهی غیرمنتظره را انتخاب می‌کند و گاهی حتی به شیوه‌ای خشن به حل مشکل خود می‌پردازد.

هوش مصنوعی: او با صدای بلند به سام، شخص مهم و باارزش، گفت که هرگز نباید از خوشحالی اولش، دور شود.

هوش مصنوعی: چرا پرده را شکستی و زندگی‌ام را این‌گونه تیره کردی؟ ببین چه بر من آمده است.

هوش مصنوعی: پریزاد با خشم گفت که این پرده را دیو مخفی کرده است.

هوش مصنوعی: وقتی از نیرنگ او آگاه شدم، هر روز شادی‌اش را از ذهنم دور کردم.

هوش مصنوعی: جهان‌جوی بی‌دل زبانش را باز کرد و یاد دیگری را از پس پرده بیان نمود.

هوش مصنوعی: آنچنان در عشق غرق شد و سرمست گشت که از پا افتاد و توانایی‌اش را از دست داد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد در این مصراع، شاعر به زیبایی و لطافت موجودی اشاره می‌کند که در برابر قدرتی عظیم و طبیعی مثل باد و خورشید قرار می‌گیرد. این موجود، به گونه‌ای از پا درآمده و تابع شرایط محیطی می‌شود. همچنین، اشاره به اینکه این موجود حتی در مقابل عظمت خورشید و باد به زمین می‌افتد، نشان‌دهنده ضعف و ناتوانی در برابر نیروهای طبیعی است.

هوش مصنوعی: پرنده زیبایی که به نام پریزاد معروف است، وقتی دید که آن موجود شگفت‌انگیز به دام پری‌دخت افتاده، به شدت ناراحت و غمگین شد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بداند که در شرایط سختی قرار دارد، دیگر نمی‌تواند انتظار خوشبختی و موفقیت را داشته باشد.

هوش مصنوعی: از کاخ بیرون آمد و جلوه‌ای از خود به من نشان داد؛ نمی‌دانم تا کجا می‌تواند ادامه پیدا کند و به من نمایان شود.

هوش مصنوعی: زمانی که سام، مرد فرزانه و خوشفکر، بیهوش شد، درختی زیبا و بلندبا قدی چون او از زمین بیرون آمد.