هوش مصنوعی: وارد آن غار شد و در نبرد با شمشیر، مشابه غاری بود که مانند شکم نهنگ، گنجایش بزرگی داشت.

هوش مصنوعی: مثل تاریکی شب که همه چیز را پنهان کرده و سخن از زبان به لب نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: از تیرگی و ظلمت او، جان‌ها در زحمت‌اند و از درون آن، چشمی روشنایی به نمایش گذاشته است.

هوش مصنوعی: با احتیاط و آرامش، چشم‌ها را ببندید و سپس دوباره به اطراف نگاه کنید. در این حین، صدایی به سمت گردی از قلواد ساطع می‌شود.

هوش مصنوعی: سام دلیر به گوشه‌ای نگاهی انداخت، در حالی که آن شیر نر به زنجیر کشیده شده بود.

هوش مصنوعی: در سوی بهشت، گیسوانش مانند زلفی که به پایین آویخته شده است، به زیبایی در هم تنیده و جلوه‌گری می‌کند.

هوش مصنوعی: به سوی گرد قلواد قدم برداشت و از بند رهایی پیدا کرد و بیدار شد.

هوش مصنوعی: از او درباره‌ی رنج و درد ناشی از زنجیر و بند سؤال کردند و پرسیدند که چگونه بود او از طرفی که ارزشمند است.

هوش مصنوعی: گفت به خوشی و اقبال تو، شاداب و مسرور شدم و از شادی جان تو، خوشحال شدم.

هوش مصنوعی: اکنون که تو را دیدم، دل من از غم و رنج آزاد شد و به سادگی و بی‌خبری فرو رفتم.

هوش مصنوعی: سام سوار از بهشت پرسید که چطور دختری با چهره‌ی نقره‌ای و زیبا به وجود آمد.

هوش مصنوعی: کجا می‌توانم آن درخت سرسبز و با ظرافت را ببینم که زیبایی و نرمی‌اش مانند گل‌های تازه‌شکفته در باغ است؟

هوش مصنوعی: چهره ی زیبا و دلربای محبوب، همچون ماهی نورانی و درخشان است که دل‌ها را به تسخیر خود درآورده است.

هوش مصنوعی: دل بیچاره از غم دوری او در آتش است و رنج می‌کشد.

هوش مصنوعی: از ایران و شاه دور افتاده‌ام، و در چشمانم ماه و خورشید، سیاه و تیره به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: نه آرامش دارم و نه می‌توانم از غم‌هایم فرار کنم؛ قلبم از زندگی عزیزم به شدت فرار کرده است.

هوش مصنوعی: در هر گوشه و کنار افرادی در حال حرکت هستند و با چشمانی پر از اشک و دلی زخم‌خورده به اطراف نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: از شدت سختی و مشکلات، به رنج و عذاب دچار شده‌ام و نمی‌دانم که خودم کجا قرار دارم، حتی ابرها نیز به حالت عذاب من دچار شده‌اند.

هوش مصنوعی: از تو می‌خواهم که بگویی حال دلدار چه طور است و چه خبر از آن چهره زیبا دارد.

هوش مصنوعی: رضوان به او گفت: ای قهرمان، وقتی که من او را به زندان ببرم.

هوش مصنوعی: می‌خواستم شادی‌ام را با تو در میان بگذارم و آن را به آسمان برسانم.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف موجودی خبیث می‌پردازد که به مانند اژدهایی نر و بد ذات است و به او نامی مانند ابرها داده شده است. این موجود می‌تواند به عنوان نمادی از شرارت یا نیروی مخرب در نظر گرفته شود.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی در زمان تو، چیزی ظاهر شد که گویی از آسمان آمده است.

هوش مصنوعی: مرا با دختری زیبا و دلربا به جایی برد که همه چیز فنا و زوال است، مانند دودی که به سرعت ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: ماه به ناگاه شیطانی را که در آنجا بود، به قعر چاه انداخت و او متوجه نشد.

هوش مصنوعی: در آن شب از آن مکان فرار کردم و تمام وجودم از افکار پریشان پر شد.

هوش مصنوعی: شنیده‌ام که با پور شداد و قوم عاد، به نبردی با دشمنان بدطینت مشغول شدند.

هوش مصنوعی: طلای جادو و جاذبه‌ها را در دست داری، همان‌طور که بر چنگال ببر و پلنگ تسلط داری.

هوش مصنوعی: من می‌خواستم به میدان نبرد بیایم و نزد پادشاه تسلیم شوم.

هوش مصنوعی: در تنگنا و مشکل گرفتار شدم و دست‌هایم در دام گیسوی سیاه او گرفتار شد.

هوش مصنوعی: در همان لحظه او به سرعت دستش را گشود و بند دیگری که به کوه بسته بود را شکست.

هوش مصنوعی: خیلی از مردم را دیده‌ام که به خاطر غم و اندوه، در دام سختی و نابودی گرفتار شده‌اند.

هوش مصنوعی: از آن قهرمانان بپرسید که چرا روح شما را از شما گرفته‌اند؟

هوش مصنوعی: چرا از رنگ‌ها و نقش‌ها به زنجیر کشیده‌اید؟ آیا به این شکل به زنجیر درد و رنج داده‌اید؟

هوش مصنوعی: گفتند ما را از آن به اسارت درآورد که می‌دانیم هر نوع کار جنگی چگونه است.

هوش مصنوعی: اگر سام نیرم به اینجا برسد، همه مشکلات را با نیکی و بدی حل خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: ما با هر نوع تدبیر و حیله‌ای که لازم باشد، او را به جنگ می‌کشانیم و به مبارزه می‌سازیم.

هوش مصنوعی: ما همه از دانشمندان و اهل علم هستیم، چه از هند و روم، چه از عرب و چین، در هر سرزمین و گوشه‌ای.

هوش مصنوعی: هر دانشی از عشق و احساس پر شده است و هنری را از انواع مختلف یاد گرفته است.

هوش مصنوعی: در اینجا، یک سوار خوشبخت به نام سام وجود دارد که صدای رعد از مناطق کوهستانی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: درد و شور زندگی باعث شد که انسان احساس کند مانند خونی که از ناخن‌ها چکیده، در حال رنج و عذاب است. این تصویر نشان‌دهندهٔ عمق درد و ناآرامی موجود در جهان است.

هوش مصنوعی: تمام کوه‌ها به لرزه درآمدند و صدایی شبیه به نَغمه‌ای در میان کوه‌ها پیچید.

هوش مصنوعی: رضوان به سام دلیر گفت که رنگ ارقم (رنگی خاص) به این جهان آمده و آن را بگیر.

هوش مصنوعی: سردار از آن غار بیرون آمد و واقعیت‌ها و وضعیت زمین و زمان را به شکلی متفاوت مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: از آن تاریکی، آتش شعله‌ای به آسمان بلند شده که از آن کوه‌ها نشأت گرفته است.

هوش مصنوعی: پهلوان به نزد سیمرغ رفت و از او در مورد کارهای بد و ناپسند روح‌ها پرسید.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم با او مبارزه کنم در حالی که می‌خواهم سرش را زیر خاک بگذارم؟

هوش مصنوعی: او به او گفت: چشمش را به تیر اول بدوز و در آنجا محکم نگه‌دار.

هوش مصنوعی: بدان که تا کسی نتواند زیبایی تو را ببیند، هیچ‌گاه به خاطر تو تلاش بیهوده نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: شمشیر جمشید را به میدان جنگ بیاور و جنگ جهانی را به دیدگان او محدود کن.

هوش مصنوعی: آیا خدای تو کمکت خواهد کرد تا بتوانی دیو ارقم را شکست دهی و به قدرتی برسی؟

هوش مصنوعی: اگر کسی آرزوی جنگیدن با او را داشته باشد، در واقع به روی او آمده و با او مواجه شده است.

هوش مصنوعی: زمانی که او در میدان جنگ حاضر می‌شود، همچون آتش می‌درخشد و چهره‌اش در آن لحظه به رنگ آبی لاجوردی درمی‌آید.

هوش مصنوعی: برای تو، یاری از طرف خداوند همیشه موفق باشد و هر روزی که بر تو می‌گذرد، همراه با خوش‌شانسی و شادی باشد.

هوش مصنوعی: در این زمان سخت و دشوار، ارقم (مرغی) با صدای بلند ندا می‌دهد که ای مرغی که بختت تغییر کرده و به جایی برگشته‌ای.

هوش مصنوعی: چرا به این سرزمین آمدی؟ چه چیزی می‌خواهی به این مرد بدبخت بگویی؟

هوش مصنوعی: همه بچه‌هایت را در درون خودم بلعیده‌ام، حالا نوبت تو است ای سوءظن!

هوش مصنوعی: ای پیر و سیمرغ جادو، در این لحظه من تو را می‌زنم و پرواز نمی‌توانم کرد.

هوش مصنوعی: من همین حالا از کین تو استخوانت را می‌خورم؛ چون دیگر در این سرزمین نمی‌خوری.

هوش مصنوعی: سیمرغ به دیو جادوگر که نیرنگ می‌سازد، چنین پاسخی داد:

هوش مصنوعی: دوران سختی به پایان رسیده و اینک فرصتی برای تو به وجود آمده است. روزهای سیاه و دشوار به پایان رسیده و حالا زمان شادی و روشنایی است که به تو رسیده.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی که این شخص چه کسی است که به میدان نبرد آمده، مانند نهنگی که از دریای بی‌پایان برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: نسل و فرزند پادشاه بزرگ جمشید، افرادی هستند که از او بسیار گران‌قدرتر و ارزشمندتر خواهند بود.

هوش مصنوعی: این بیت به وضوح از نژادی ارزشمند و پرقدرت صحبت می‌کند. اشاره دارد به اینکه شخصی با ریشه‌ای بزرگ و شایسته به دنیا آمده است، فردی که تحت تأثیر نیروهای طبیعی و celestial، مانند خورشید و ماه، قرار دارد. این ویژگی‌ها به او اعتبار و توانمندی می‌دهند که از نیاکانش به ارث برده است.

هوش مصنوعی: طلسم نویسنده بر چهره بهرام، گشایش دهنده شاه جم است.

هوش مصنوعی: اگر ببینی که از او چیزی به دست نمی‌آوری، باید روح و وجودت را به خطر بیندازی و خود را در گرداب مشکلات قرار دهی.

هوش مصنوعی: وقتی ارقم این خبر را شنید، از خوشحالی خندید و به سمت سام، فرد خوشبخت، روی آورد.

هوش مصنوعی: شخصی را دیدم که مانند ماه درخشان است و بر روی چهره‌اش عطری مشکی پاشیده شده بود.

هوش مصنوعی: ابر، قطره‌هایی از گل و عطر سنبل را بر خود دارد و این گل‌ها یا بر چهره‌ی لاله، بوی خوش عنبر را پاشیده‌اند.

هوش مصنوعی: سطرهای متموج و منظم مور بر روی گل نشسته‌اند و از شیرینی شهدی که هنوز باقیمانده است، لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: در میان یک تنگه باریک، کیامورثی با شمشیری آماده به نبرد ایستاده است و مانند طهمورث، شجاعت و قدرت خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: از او قدرت و عظمت پهلوانی ظاهر شد، طوری که با تیغش، چهره مرگ را مانند سایه‌ای احساس کرد.

هوش مصنوعی: یک فرمانده به آن دیو تاریک نگاه کرد و دید که کوهی سبک‌تر از باد است.

هوش مصنوعی: سام به میدان جنگ وارد شد و سوار بر اسبش به سرعت و قدرت حرکت کرد، همانند صدای رعد در فصل بهار.

هوش مصنوعی: سر او بر تنش همانند سر اژدهاست که حتی اژدها نیز قادر به رهایی از آن نیست.

هوش مصنوعی: دو چشم او مانند دو مشعل روشن و تابان است که از آن مشعل، آتش زمانه شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: دو شاخ این موجود به شکل دو شاخه درختی است که به طور پیچیده بر روی یکدیگر قرار گرفته‌اند و بدون پوشش و بی‌پرده به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که دو دیو با قدرت و هیبت، مانند جنگلی انبوه، بر سر یکدیگر مسلط شده‌اند و تلاش دارند که ریشه‌های یکدیگر را نابود کنند. در واقع، تصویر قدرت و رقابت شدید میان آن‌ها به خوبی به نمایش درآمده است.

هوش مصنوعی: اگر در خواب ببینی که بینی تو شسته می‌شود، پس از آن دچار عذاب الهی خواهی شد.

هوش مصنوعی: دهان مانند دوزخی است که پر از دود و بخار است و دل درون دوزخ به خاطر ترس از او پر از اندوه شده است.

هوش مصنوعی: زبان او مثل دیگی است که به دوزخ افتاده و از ترس، سر آن بیرون آمده باشد.

هوش مصنوعی: شما مانند دندان‌های الماس آن دیو زشت صحبت می‌کنید و از الماس زیبایی او سخن می‌گویید.

هوش مصنوعی: بدن او مانند بدن اژدها است و چین و چروک‌های زیادی دارد. از سنگینی و فشار این پیکر، زمین خسته و ناامید شده است.

هوش مصنوعی: دو دست مانند دو پاهای یک فیل هستند که به ناخن‌های یک پلنگ شباهت دارند و بدنشان همانند نهر نیل می‌باشد.

هوش مصنوعی: از ناخن او شعله‌های آتش به هر سو می‌جهد و جنگ و نبرد را به راه می‌اندازد.

هوش مصنوعی: وقتی سام دلاور او را دید، به نشانه‌ی شگفتی، انگشتش را به دندان گزید.

هوش مصنوعی: شکایت کنید در درگاه خداوندی که ای خالق موجودات کوچک و بزرگ.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی‌ها و زشتی‌ها از تو نشأت می‌گیرد و تو هستی که به بندگان خود راه و کلید می‌دهی.

هوش مصنوعی: مقابله با سختی‌ها و چالش‌ها برایم شگفت‌انگیز شده است، زیرا هر بار که دچار درد و رنج می‌شوم، این احساس بیشتر و بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر من در میدان جنگ این شخص را بکشم، نام من به آسمان و میان ماه خواهد رسید.

هوش مصنوعی: اگر به دست شیطان کشته شوم، تویی که در دنیا سرور و حاکم من هستی.

هوش مصنوعی: او گفت و صورتش را بر زمین مالید و در میان سختی‌ها بر جنگ و نزاع پافشاری کرد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به شخصی خیره‌سر اشاره می‌کند و از او می‌پرسد که چه بلایی بر سر دشت نهنگان آورده است. با استفاده از تصویرسازی قوی، او نشان می‌دهد که به نوعی در طغیانی یا درگیری ناگوار دست دارد و دشت نهنگان را تحت تأثیر قرار داده. این سوال به نوعی سرزنش یا انتقاد از رفتارهای آن فرد نیز به شمار می‌آید.

هوش مصنوعی: در پیری و بزرگسالی، جوانی و نشاط را از دست می‌دهی و آن را به باد می‌سپاری.

هوش مصنوعی: تو را به دام مرگ انداخت و از شاخه جوانی‌ات، برگ زندگی‌ات را جدا کرد.

هوش مصنوعی: اگر مثل پرنده‌ای سرت را از بدنت جدا کنم، می‌توانم بدنت را در اینجا با خون بپوشانم تا کفن شود.

هوش مصنوعی: این شعر درباره مصیبت دیوانگی ناشی از جدایی است. شاعر به توصیف حالتی می‌پردازد که بر اثر هجران و دوری از محبوب، دل از خود بی‌خود می‌شود. او به سیمرغ، که نماد حکمت و زیبایی است، اشاره می‌کند و می‌گوید که این موجود دست به فریب زده و بر دل عاشق تأثیر گذاشته است. در واقع، جدایی و دوری از محبوب انسان را دچار سردرگمی و بلاتکلیفی می‌کند.

هوش مصنوعی: تو نمی‌دانی که من چه کسی هستم؛ در حالی که تو با روحیه‌ای عاشقانه و دلربا به نبرد آمده‌ای.

هوش مصنوعی: در همین لحظه، دنیا را برای تو به حالتی غمگین در می‌آورم و به خاطر جان تو، زمانه را تسبیح و ستایش خواهم کرد.

هوش مصنوعی: او گفت و از روی کینه، سنگی را برداشت و به سمت فرمانده پرتاب کرد.

هوش مصنوعی: سام سوار به میدان نبرد رفت و برای دفاع از خود سپری پیش آورد، سپس بار دیگر از خداوند فریاد زد و درخواست یاری کرد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه زمین و زمان، نور دل کسانی که به شما رو آورده‌اند، روشن است.

هوش مصنوعی: این عبارت به توصیف موجودی می‌پردازد که فاقد نام و شهرت است، اما از قدرت و قوای زیادی برخوردار است. این موجود به نوعی خطرناک و مهیب توصیف شده که از لحاظ ظاهری شبیه به نمادهای قدرت و توانایی‌های حیوانی است. در واقع، اشاره به ترکیبی از قدرت و ترس دارد که نمی‌توان به راحتی آن را نادیده گرفت.

هوش مصنوعی: آسمان به قدرت او به زمین می‌آید و از ترسش، دو چنگال شیر را به سوی خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: به من کمک کن تا در این نبرد دشوار، با این دشمن زبون مقابله کنم.

هوش مصنوعی: کسی یک نیزه بزرگ و سنگین را پرتاب کرد که از آن، گاوی بزرگ به دور خود چرخید.

هوش مصنوعی: او با چوبی سنگین به سر و گردن دیو ضربه می‌زند و این ضربه باعث می‌شود دل دیو از زخم ناشی از آن خونین شود.

هوش مصنوعی: در انتهای شاخ ارقم، تنش به هم خورد و آن دیو از نیروی دست او ترسید.

هوش مصنوعی: دنیا به خاطر جادوی نحس تاریک شد و دانست که دیگر نمی‌تواند در سرزمین خود بماند و بی‌خانمان خواهد شد.

هوش مصنوعی: او گفت: هرگز کسی را در جنگ ندیده‌ام که مانند پلنگ، با این شجاعت و قدرت به میدان بیاید.

هوش مصنوعی: شگفتی، خود بلائی است که مانند سام سوار (شجاع و قهرمان) در پی زندگی و بقا است، اما باید از این خطر آگاه بود و مراقب بود.

هوش مصنوعی: عقاب از صدای او به زمین می‌افتد و پوست ببر به تکه‌های کوچک تکه‌تکه می‌شود.

هوش مصنوعی: او گفت و با جادو به او حمله کرد. در این نبرد، آتش از او به پرواز در آمد.

هوش مصنوعی: از دستان و بازوان و بینی و گوش، همگی نشانه‌هایی از وجود فردی هوشمند هستند که آتش شعور و دانش را در دل انسان‌ها می‌افشانند.

هوش مصنوعی: زمان و مکان به شدت دچار درگیری و جنگ شده‌اند و این وضعیت ناشی از اقدامات نادرست افراد بد است.

هوش مصنوعی: فرمانده به تماشای غبار و دود پرداخت و چهره‌ی خورشید و ماه در آن فضا دچار ناراحتی شد.

هوش مصنوعی: سیمرغ به پهلوان نگاهی انداخت و در آتش، یل جوانی را پنهان دید.

هوش مصنوعی: همه‌ی دشت‌ها پر از دود و شعله شده و در آتش، کوه‌ها و غارها نیز در حال سوختن هستند.

هوش مصنوعی: اما به رهبر خطر نزدیک شد، در حالی که شیر در زین سپر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: نفس او کم شد و آن دیو درونش از ترس سپهدار، خونش را ریخت.

هوش مصنوعی: سام دلیر با صدای بلند فریاد مدد خواست و یاری طلبید از کسی که صاحب تاج و تخت بود.

هوش مصنوعی: دست خود را بر تیغ جمشید شاه گذاشت، تیغی که از آن خون بر خورشید و ماه جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: سالار شیر شمشیرش را بالا برد و به او گفت: ای جادوگر، دل‌فریب.

هوش مصنوعی: اگر یکی از دستان من تیغی زهرآلود داشته باشد، اگر تو در کنار من بمانی، به مردم آسیب نرسان.

هوش مصنوعی: من از تو روح و جانت را می‌گیرم، زیرا که می‌خواهم نیرویی همچون شمشیر خورشید را به دست آورم.

هوش مصنوعی: او صحبت کرد و دستش را به زیر انداخت تا ببیند که ابرها همچون شیر در حال چرخیدن هستند.

هوش مصنوعی: به او گفتند، ای شیرمرد، در تمام دنیا کسی مثل تو نیست نه از گذشتگان و نه از معاصران.

هوش مصنوعی: از من دست بردار تا بتوانم ناپدید شوم. تمام جهان را به تو سپردم و کلیدش را به دست تو دادم.

هوش مصنوعی: تو همان سام نیرم هستی که هیچ مردی جرأت ندارد در برابر تو قرار گیرد.

هوش مصنوعی: من عهد می‌کنم که دیگر به میدان نبرد نروم و در آرامش و سکون، بر گنجینه‌ای از خویشتن تکیه کنم.

هوش مصنوعی: تمامی تلاش‌ها و مشغله‌های جدی زندگی را فراموش کرده‌ام و اکنون تنها می‌خواهم در آرامش و شادی زندگی کنم.

هوش مصنوعی: به او گفتند که بیهوده صحبت نکن، زیرا از این جنگجو رهایی نخواهی یافت.

هوش مصنوعی: به خداوند و پادشاهی و مقام و همچنین به اصول و مذهب و به آفتاب و ماه احترام می‌گذارم.

هوش مصنوعی: با قدرت و توانمندی مردان جنگی، تو را در میدان نبرد مغز و فکر تو را آشفته می‌کنم.

هوش مصنوعی: وقتی ارقم نابکار این ماجرا را شنید، دوباره تصمیم گرفت که جنگ و نبرد را آغاز کند.

هوش مصنوعی: با یک دست به پهلوان حمله کرد تا نشان دهد که چقدر توانمند است و می‌تواند ضربه‌ای وارد کند.

هوش مصنوعی: مردم بر دیو سالار نیو خندیدند زیرا از میدان، صدا و هیاهویی به آسمان برخاسته بود.

هوش مصنوعی: زمانی سپهبد با سپاهیان خود به یکدیگر حمله‌ور شد و بر کینه‌وران فریاد زد.

هوش مصنوعی: او با دستانش به دیو جنگی حمله کرد و به خاطر کینه‌ای که داشت، او را بر زمین انداخت.

هوش مصنوعی: او ناگهان بر سینه‌اش نشست و به دلیل جادوگری، بدنش تبدیل به سنگ شد.

هوش مصنوعی: دلاور به کوه خاره‌ای برخورد کرد و همه از تعجب لب‌های خود را به دندان گزیدند.

هوش مصنوعی: او نمی‌دانست که چاره‌ای جز این ندارد و از مبارزه در شگفتی باقی مانده بود.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی اشاره دارد که در آن چهره کسی به شدت تغییر کرده و زرد شده است، و او لباس لاجوردی (آبی تیره) را می‌پوشد. این تغییر رنگ چهره ممکن است ناشی از احساسات یا شرایط خاصی باشد، که به تناقض با رنگ لباس او تاکید می‌کند.

هوش مصنوعی: از جانب دیگر، ماه با زیبایی چهره‌اش بر این تخت نشسته است.

هوش مصنوعی: سپهبد از میدان جنگ بازگشت و به سیمرغ خوشبختی دست یافت.

هوش مصنوعی: او داستان‌هایی را به طور کامل تعریف کرد و وقتی سیمرغ این را شنید، شگفت‌زده شد.

هوش مصنوعی: به او گفتند که در دل خود اندیشه نکن، زیرا که رنج و ضعف به تو آسیب خواهد رساند.

هوش مصنوعی: او در میدان جنگ، هوش و درایتش به دست تو است و در شرایط سخت و دشوار، به تو وابسته شده است.

هوش مصنوعی: تو فرزند نریمان شیرینی که با قدرت و شجاعتت می‌توانی چرخش زمین را تحت تأثیر قرار دهی.

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر دشمنی‌ات خود را آماده کند، وقتی زمانش فرا برسد، به تمام وجود برای مقابله با تو وارد میدان می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی خورشید فردا از فراز کوه بیرون می‌آید، شب تاریک به خاطر پرتو آن خسته و ناامید خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر سنگی را که در مسیرت مانع شده ببینی، آن را به سمت دره بینداز و بدون تردید به راهت ادامه بده.

هوش مصنوعی: در آن دره، یک اژدها را می‌بینی که هیچ‌کس جرأت نزدیک شدن به آن را ندارد و نمی‌تواند از خطر آن بگریزد.

هوش مصنوعی: وقتی که او را از بالا می بینی، هیچ ترسی از شاخ و دو چشم و وسعت او نخواهی داشت.

هوش مصنوعی: این شخص همانند یک موجود وحشی و بدطینت است که همچون یک اژدها، به شکل و شیوه‌ای دیگر خود را به تصویر کشیده است.

هوش مصنوعی: یکی نام خداوند را بسیار می‌برد و دیگری با تیر و کمان به نبرد می‌آید.

هوش مصنوعی: چشمان زیبای او مانند تیرهایی هستند که به دل آدمی نفوذ می‌کنند و جاذبه‌شان آن‌قدر قوی است که نمی‌توان از آن‌ها غافل شد.

هوش مصنوعی: کسی که از چیزی می‌ترسد، به سرعت و بی‌خبر از خودش از آن دور می‌شود و به شدت دچار نگرانی و اضطراب می‌گردد.

هوش مصنوعی: دگر بار روید به شکل دود که می‌خواهد به آسمان آبی صعود کند.

هوش مصنوعی: تیغی تیز به او بزن و از جانش حرکتی به راه بینداز که او را برانگیزد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو همچون کشتی بزرگی در میان کوه‌ها قرار گرفتی، در نظرها مشهور و شناخته شده شدی.

هوش مصنوعی: بگویید که در جنگ، او نشان مردانگی را به خوبی نمایان کرده است.

هوش مصنوعی: نشان تو در دنیا باقی خواهد ماند، در میان قدیم‌ها و بزرگان.

هوش مصنوعی: مرغ خرد هر شب نمی‌گذارد که از سخنانش غافل شوم و دلم را مشغول می‌کند.