هوش مصنوعی: ای با ارزش همچون مروارید، تو مانند دریای طوفانی هستی که در بارگاه تو، شب‌های شامی نفروش است.

هوش مصنوعی: استاد، در کارخانه‌ای مشغول به کار است که زنگار را از سطح یک صفحه گردان با هفت جوش پاک می‌کند.

هوش مصنوعی: هر شب چراغی که زیبایی‌اش مانند ستاره‌های آسمان می‌درخشد، با چوب سیاه رنگ و خوش طرحی پوشانده شده است.

هوش مصنوعی: شیرینی سازی که در بازار شهدش مشهور است، با شیرینی‌هایش تو را به یاد می‌آورد و از لذت آن، نیشی به تو می‌زند.

هوش مصنوعی: گاهی می‌زنی بر دل ما چون برق، و گاهی همچون رعد صدای عجیبی از دل ابر برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: وقتی که یاد آتش دل‌سوز تو به میان می‌آید، خون لعل از دل کوه جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: ای چشمی که به زیبایی‌ها آگاهی، مانند نرگس می‌نگری، اما نادانی از آنچه می‌بیند. زبانت برای ذکر تو مانند گل سوسن است، اما چون خاموشی بر تو حاکم است، نمی‌تواند سخن بگوید.