هوش مصنوعی: صبح که می‌شد، به هنگام طلوع ستاره‌ی سرخ، چادرهای طلایی را زیر آسمان آبی برپا می‌کردند.

هوش مصنوعی: انسان‌های زمینی به خیال خود از آتش و گرمائش سخن می‌رانیدند، در حالی که آتش واقعی در باطن و در دل ریاکاریِ زهدِ کاذبشان شعله‌ور بود.

هوش مصنوعی: در اطراف در، حلقه‌های زرینی قرار داشت و بر فراز آن، کلاهی قرار داده شده بود که به شکل گنبدی از طلا ساخته شده بود.

هوش مصنوعی: شب‌نشینان وقتی از چهره‌ی زیبا و دلربای خاور یاد می‌کردند، dawn آن چهره‌ی محبوب و درخشان مانند آتش از افق طلوع می‌کرد.

هوش مصنوعی: من لباس خود را از دنیای مادی بیرون کردم و اراده و عزم خود را به کار گرفتم تا به اوج بی‌زمانی و بی‌مکانی برسم.

هوش مصنوعی: من جایی را دیدم که خارج از دیوارهای شهر بود، جایی که ساکنانش نه آرامش داشتند و نه گفتاری برای بیان خود.

هوش مصنوعی: در عرصه آنجا، جمعی از فرشتگان قرار دارند و در وسط، منبری از سنگ زبرجد ساخته شده است که بسیار بلند و زیباست.

هوش مصنوعی: من از جام غم‌خواری سرمست بودم و در آن حال، هر لحظه روحانی با صدایی اندوهناک سخن می‌گفت.

هوش مصنوعی: ای همه مسلمانان، بر بهترین مخلوق درود بفرستید؛ آن پیشوای بزرگ که عطر هدایت از وجودش پراکنده شده است.

هوش مصنوعی: مصطفی در مقام و جایگاه برتری قرار دارد و همچون ستاره‌ای درخشنده، آغازگر روز نبوت و راهنمای پیامبران است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی و ویژگی‌های خاص وجود معشوق می‌پردازد. شاعر اشاره دارد به شخصیتی که در مقام عالم و عارف قرار دارد و در عین حال به زیبایی‌های ظاهری و باطنی نیز می‌بالد. مفهوم گیسوی او به لطافت و جذابیت اشاره دارد و شب و روز در کنار ویژگی‌های او به تصویر کشیده می‌شود، به نوعی که تمام این عناصر به نمایشگر زیبایی و نور در زندگی انسان‌ها تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف مقام و عظمت شخصی خاص می‌پردازد که در بالاترین جایگاه وجود دارد و به عنوان منبع رحمت و هدایت برای همه موجودات شناخته می‌شود. او در عرش الهی قرار دارد و به عنوان نماینده‌ای از قدرت و عظمت خداوند شناخته می‌شود که ناموس و اصول بزرگ را در دامن خود دارد.

هوش مصنوعی: ای پرچم بر فراز عالم بالا، صبح جهان بر بام تو زودتر از همه سر زده است.

هوش مصنوعی: در مرتبه‌ی بالا و مقام ممتاز، خیمه‌ای از وجود تو بر پا شده است که به زیبایی و لطافت مانند میناست.

هوش مصنوعی: در دل شب ندا و صدای خداوندی که شبانه در آسمان‌ها سفر کرد، به در قصر می‌رسد و صدا می‌زند که من وحی کردم.

هوش مصنوعی: انسان خاکی هنوز از مواد اولیه‌اش دم نزنیده و به دنیای مادی وابسته است، اما در عین حال، با نگاه به چیزهای بزرگ و عمیق‌تر، به آثار و نشانه‌های خداوند اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: ای بی‌توجهی، به خدا قسم، بر قامت تو راست است، همچون شمشاد که از باغ قم بروجود آورده است و بر لبانش از درد و نازش برنخاست.

هوش مصنوعی: در هوای خوشبوی تو، آسمان دوپاره شده است و بدون سلام و احوالپرسی تو، معبد و مکان عبادت تبدیل به خاک و ویرانی شده است.

هوش مصنوعی: اگر ابر به خاطر تو آبرو نداشته باشد و در برابر تو سنگین نماند، پس هر چیزی که از بوی تو می‌گوید، درست نیست.

هوش مصنوعی: بر دوش تو آن‌طور گیسوی مجعد و خوشبو وجود دارد یا اینکه در بالای درخت سدره، پر پرواز فرشته‌ی روح‌الامین است.

هوش مصنوعی: ای تو که در باغ سرای لی مع الله با نگاهی زیبا بر صدر دل پاکت نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: در فضایی که پر از زیبایی است، ما سفره‌ای گسترده‌ای داریم. و از انگشت تو، نوری طلایی می‌تابد که همچون سپری درخشان می‌باشد.

هوش مصنوعی: چشم‌های تو مانند نرگس زیباست و درختان باغ ما پر از زیبایی و شگفتی هستند؛ همیشه نمی‌توانم زیبایی و ارزش تو را توصیف کنم.

هوش مصنوعی: از خواب بیدار شو و به دور و برت نگاه کن، چشمانت را باز کن و افراد خطاکار امت را ببین.

هوش مصنوعی: در زمان هجرت، دوستی بزرگ و وفادار در کنار تو بوده و پس از رحلت تو، اسلام به وضوح و به روشنی از سوی عمر به همگان معرفی شده است.

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره می‌کند که قرآن که یادگار عثمان عفّان است به عنوان یک سند محکم و پایدار باقی مانده و از سوی علی (ع) اصول دین و سنت‌های ملت به درستی برقرار شده است. در واقع، اشاره‌ای به استواری و اهمیت قرآن و نقش علی (ع) در تداوم و حفظ دین دارد.

هوش مصنوعی: دو پسر معصوم به همراه فرشتگان الهی در زیر سایه قوانین شرع مبارک قرار گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: باد، در شب و روز، برای فرزندان و دوستان تو هزاران درود و برکت از جانب خالق حیات می‌فرستد.

هوش مصنوعی: ای شفیع گناهکاران، از تو خواهش می‌کنیم که برای ما عذر بخواهی، چرا که هیچ‌کس غیر از تو نمی‌تواند عذر گناهکاران را بپذیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که چهره زیبا به خاطر ننگ و عیب سفید شده و دل من تاریک و پر از غم است، با ناراحتی و اندوه، کلبه‌ای پر از سیاهی و غبار را برپا می‌کنم که ناشی از دود آه و اندوه من است.

هوش مصنوعی: من در حسرتی عمیق به سر می‌برم و حالتی پریشان و نابسامان دارم. این حالت به قدری شدید است که ناتوانی و سردرگمی‌ام مانند الف‌نون که به خاطر تپش گناه به‌هم ریخته، شده است.

هوش مصنوعی: دست خواجو را بگیر و او را از این چاه تاریک نجات بده تا بتواند در کنار ساکنان آسمان‌ها زندگی کند.