هوش مصنوعی: ماه چهره‌ای زیبا و دل‌ربا دارد و مانند سرو روان و دلنشین نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: از آن دهان هیچ سخنی نمی‌شنوم که به یقین قابل باور باشد و در گمانم نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: هیچ چیز از او در میان نیست که فشاری به کمر نیاورد.

هوش مصنوعی: نکته عجیبی است که پادشاهی که همیشه در معرض دید است، حتی بر پاسبان خود نیز سایه نمی‌اندازد.

هوش مصنوعی: نام دل به وضوح آشکار نیست و تیر احساسات نیز بر نشانه‌های آن تاثیری نمی‌گذارد.

هوش مصنوعی: عشق یک راز عمیق است که افراد بی‌ایمان نمی‌توانند آن را درک کنند یا نسبت به آن آگاه شوند.

هوش مصنوعی: کشتی ما به قدری غرق شده است که حتی هیچ تکه‌ای از آن به ساحل نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: هیچ لحظه‌ای از دل من غمی خارج نمی‌شود، زیرا هیچ نشانه‌ای از آن در آسمان نمایان نخواهد شد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چشمانم پر از اشک نشود، دل و دیدگانم پر از غم و اندوه نخواهد شد.

هوش مصنوعی: پرنده دل زمانی که از جا بلند می‌شود و فرار می‌کند، دیگر به لانه‌اش برنمی‌گردد.

هوش مصنوعی: وقتی که می‌خواهم احساسات و غم‌های خود را با قلم توصیف کنم، کلمات به گونه‌ای از زبانم خارج می‌شوند که نمی‌توانند عمق و تأثیر واقعی این احساسات را منتقل کنند.

هوش مصنوعی: خواجو بیمار شد و پزشک هیچ توجهی به حال ناتوانان ندارد.