هوش مصنوعی: هنگامی که صبح فرا می‌رسد و بوی گل‌ها از دشت به مشام می‌رسد، صدای شورانگیز و دلنشینی هم از دل پرندگان در میان آن فضا بلند می‌شود.

هوش مصنوعی: ای معشوق، بیا و برایم شرابی زیبا آور که با نوشیدن آن، روح و جانم شاداب و راضی خواهد شد.

هوش مصنوعی: وقتی در ذهنم تصویر دندان‌های زیبای تو را می‌بینم، احساسی شگفت‌انگیز در من به وجود می‌آید، مانند درختی که در باغ میوه می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی نوشته تو به اشتباه به دست کسی بیفتد، شور و غوغایی میان جمعیت به راه می‌افتد.

هوش مصنوعی: اگر از دلم بویی خوش به مشام برسد، سخن از آن گره موهای خوشبو و سیاه می‌گویم.

هوش مصنوعی: به مانند هندی‌ها که همیشه و هر لحظه با جذبه‌ای افسونگر دل مرا می‌ربایند، اگر این بند نازک از عشق کشیده شود و بند محبت مرا نگه‌دارد، ای کاش تا همیشه در این حال بمانم.

هوش مصنوعی: اگرچه زندگی به من چیزی نمی‌دهد، اما روزی آرزوهایم تحقق خواهد یافت و دل خسته‌ام از این حال رهایی خواهد یافت.

هوش مصنوعی: بخت بد من را ببین که اگر در این روزگار خوشی یا زیبایی پدیدار شود، پس از آن هزاران مشکل و دردسر سر بر می‌آورند.

هوش مصنوعی: اگر دعای خواجو و ناله‌های شبانه‌اش اثر نداشته باشد، پس چگونه ممکن است کارها سامان بگیرد؟