هوش مصنوعی: ابرهای بهاری باغ را مانند مروارید زیبا پوشانده‌اند و بادی که از دشت می‌وزد، عطر خوش گل‌ها را به همراه دارد.

هوش مصنوعی: گل صد برگ به مراسم باشکوهی که خسرو برپا کرده است، زیبایی خاصی بخشید. بلبل خوش‌صدا نیز با نغمه‌های دل‌انگیزش، در این میهمانی آهنگی هزارگانه را به گوش‌ها می‌رساند.

هوش مصنوعی: زاهدی که در تنهایی زندگی می‌کند، مانند غنچه‌ای که از خواب باز می‌شود، تصمیم می‌گیرد از دنیای مذهبی و مکان‌های خاص خود خارج شود و به دشت و بیابان برود.

هوش مصنوعی: به ابرها نگاه کن که چقدر جلوه و زیبایی دارند، چون از دور به نظر می‌رسد که اشک‌های من با درخشندگی لؤلؤی سفید در هم آمیخته شده است.

هوش مصنوعی: در دل من غمی عمیق و سخت وجود داشت که از چشمانم بیرون آمد و به سوی دریا رفت.

هوش مصنوعی: وقتی با قامت زیبایت وارد می‌شوی، درخت صنوبر هم برای نماز راست می‌ایستد و به تو احترام می‌گذارد، چون قدرت تو به اندازه‌ای بالا است که همه چیز را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی که رنگ سیاه زلف زیبا و درخشان تو را به یاد آوردم، از سر تا پایم مانند شمعی که در آتش عشق می‌سوزد، شعله‌ور شدم.

هوش مصنوعی: من که از این‌که کافر بشوم، ترسی ندارم؛ بنابراین مؤمنم. او من را کافر دانسته و خود را ترسا معرفی کرد.

هوش مصنوعی: چشم خواجو را ببین که هر لحظه از دریا سخن می‌گوید، دلش می‌خواهد بگوید که چقدر زیباست گنجی که باید از ابرها برداشت.