هوش مصنوعی: در خیابان محبت، جایی هست که مشغول آن هستم و من همواره می‌خواهم به آن مکان نگاهی بیندازم.

هوش مصنوعی: دهانش پر از مو است و در میانه‌اش یک دسته مو وجود دارد. از وسط بدن من تا میانه‌اش نیز یک رشته مو هست.

هوش مصنوعی: ابروی او نمی‌گذارد که چشمم از او برگردد، چون این ابرو مانند کمانی است که مخصوص هر بازویی نیست.

هوش مصنوعی: دلسردی و غم من را کم کنید، چرا که قلبم از تیرگی عشق و زیبایی ابروهای او زخمی و خسته است.

هوش مصنوعی: اگر من نتوانم از خوی بد خود دور شوم، تعجبی ندارد که هر کسی که در دنیا می‌بینی، خصوصیات و صفات مخصوصی دارد.

هوش مصنوعی: من از آتش زخم خود می‌سوزم، چرا مرا از دوزخ می‌ترسانید؟ دوزخ واقعی جایی است که از روی بهشتی بی‌خبر باشد.

هوش مصنوعی: این جمله به زیبایی به توصیف عطر و بوی گل‌ها می‌پردازد. در واقع، می‌گوید که بوی عطر خاصی، مشابه با رایحه‌ای از گل‌ها مانند سنبل و گل‌بو است. به طور کلی، اشاره دارد به لطافت و دلنشینی این رایحه‌ها که به انسان حس تازگی و طراوت می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که درباره زلف بلند تو چیزی نگوید، بهتر است که از او دوری کنی، چون او فردی پریشان و آشفته است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از محبت و دوستی تو نرنجد و شکایتی نکند، خودت هم هیچ‌گاه او را سرزنش نکن، زیرا سرزنش فقط درد و کینه به وجود می‌آورد.